Ja, de titel zegt het al. Daar ben ik dan. Hoe ben ik hier gekomen en waarom heb ik het zo ver kunnen laten komen. Is of was dat liefde?

Gisteren avond was het zo ver. Het einde. Ik heb voor de zoveelste keer afscheid genomen, maar deze keer voor het "echie" .

Ik ben op. Ik ben het strijden voor niets helemaal zat. Liefde hoort in mijn ogen vanzelf te gaan en als je dan zo veel moeite moet doen om een ietsiepietsie beetje gelukzaligheid te voelen klopt er iets niet. Het klopt niet punt.