Wat een stomme dag vandaag!!

Moest ik eerst om half 8 bij de expediteur zijn voor een stomme controle, terwijl ik om half 1 thuis was gisteren. Vervolgens rijdt 1 of ander bipsgezicht op de A4 tegen mijn auto aan, nu moet ik de hele dag werken, en ik zie *haar* pas zaterdag weer
Kut kut kut.. en ze zoent zo lekker

Nieuwe week, nieuwe kansen.

Ik probeer me wat minder te ?¢‚ǨÀúbemoeien' met de verhalen die op deze site staan, maar zoals jullie zien lukt dat niet zo erg.. vrijdag kwam bij de borrel het woord verslaving over tafel. Maar is dit wel zo? Verslaving doet mij denken aan injectienaalden, sigaretten (klopt in mijn geval ) en in het kader van de site geplaatst aan omwenteling in eigen en andermans verdriet. En dat is niet zo vind ik. Omwenteling in verdriet is evident aan ldvd. Anderen zien omwentelen geeft herkenning, onrust, rust, of een indicatie dat we er zelf klaar mee zijn door de reacties die we geven. Of zijn we allemaal gewoon verslaafd aan liefde? Een ieder die hier zit heeft veel te geven aan iemand van het andere of wellicht zelfde geslacht. Een ieder die hier zit zoekt uiteindelijk naar een persoon om het leven mee te delen, om lief te hebben, te geven en ontvangen. Zo kom ik op de theorie van de prijzenoorlog in de supers. We zijn allemaal zo gekwetst, zo pijn gedaan. Nemen zo veel bagage mee.. We hebben al een vol karretje met boodschappen. Zodra er dan iets in de aanbieding komt roepen we allemaal tegelijkertijd: HAMSTEREEEEUUUH! En halen binnen wat we binnen halen kunnen. Nagenietend van een moment komen we er vervolgens achter dat er toch wat haken en ogen aan zitten, en dat het niet zo simpel en makkelijk was als dat we dachten en gewild hadden. Toch komt er steeds een vakkenvuller achter ons staan die Hamsteren roept, waarna we schrikken en lachen. De liefde is een appie hein, schappen vol met lekkere dingen, en we kiezen de aanbieding, die over de houdbaarheidsdatum heen is. Dus halen we een nieuwe aanbieding. Nou, ik kies nu even voor het A merk. Mijn A merk is zelfstandig, lief, pittig, eigenwijs en net als ik zonder merkbare schaamte en prettig gestoord. Wie zichzelf hierin herkent opstellen in rijen van 3 graag. Ben ik een A-merk of een aanbieding? Ik ben hooguit on de aanbieding. Ik hoor veel dat ik een A-merk zou zijn, maar wat merk ik ervan of koop ik ervoor. De prijzenoorlog dendert door, maar ik weiger mijn prijs te laten verlagen. Graag of niet. Ik vind je leuk om wie jij bent hoorde ik laatst. Mooi. Lief. Vleiend. Maar dan nog. Mijn leven bestaat momenteel vooral uit ?¢‚ǨÀúIk weet het niet's. Ik denk het vaak, hoor het vaak, zeg het vaak?¢‚Ǩ¬¶ Ik wil dat ik het wel weet. De rest het ook weet. Wil af van twijfel maar kan dat nu niet. Wil geen druk meer, geen last op mijn schouders. Gewoon simpel gelukkig zijn met iemand. Argh. Wat ben ik weer filosofisch op de maandagochtend. Komt door het weer ofzo.

De laatste is nog amper achter de rug of de volgende staat al weer voor de deur. De echte kenners weten waar ik het over heb, de ldvd borrel! In principe ben ik geneigd de volgende gewoon weer op vrijdag over een week te zetten, maar het toeval wil dat ik dan zelf niet kan, en dan word ik in elkaar geslagen door Joost. Das dus geen goed idee.. Daarnaast speel ik ook een beetje met het idee om de opzet iets te veranderen, en er wat meer aan toe te voegen. We zijn gaan drinken en stappen, maar er moet meer uit te halen zijn. Het stikt hier van de creatieve mensen, en wil daar graag meer van horen.

Ik ben dus die aap in dat maatpak, met de hoed.. Enough said

Ik heb aan mezelf gemerkt dat ik veel te veel een gevoelsmens ben om goed met dingen om te kunnen gaan. Ik weet waar ik vandaan kom, wat ik heb gedaan om op dit punt in mijn leven te komen, waar ik trots op mag zijn, en waar ik iets minder trots op mag zijn. Ik heb de meeste luitjes hier leren kennen als hele lieve mensen, voor zover ik jullie ken dan. We delen allen een intense en verdrietige ervaring, en we slepen elkaar er hier echt doorheen. Ook ik heb veel aan de commentaren hier gehad, zowel bij mijn eigen blogs als bij die van anderen. De pijn was soms zo herkenbaar dat het fysiek voelbaar was.

Vandaag alweer op mijn flikker gehad. De vrolijke energieke Ramses lijkt soms te bezwijken onder een hangend koppie. Na echt een klotezomer gehad te hebben leek de zon te gaan schijnen, maar bleek het niet zo simpel te zijn als dat het leek. 1 van mijn beste vrienden vertelde me vanmiddag dit fictieve verhaal vermengt met feiten uit zijn eigen leven, nadat hij me op mijn kloten gaf voor het niet genieten van het moment. Sindsdien pijnig ik mijn hersenpan op conclusies, analyseer ik het bijkans dood, maar kom maar niet tot antwoorden.
Hij is een jaar of 3 geleden gedumpt door zijn ex. na enkele maanden liep hij een meisje tegen die hem wist te betoveren. Lange, diepe gesprekken werden afgewisseld door lachsalvos en verliefde blikken. De wereld scheen even stil te staan, de rest scheen niet meer te bestaan. Zoals velen van ons zullen herkennen, wilde hij te veel te snel (hier begon ik iig het te herkennen) Ipv een beetje daten en alles gingen ze na een week heftig met elkaar naar bed. De volgende dag bleek alles anders. Zij wist niet of het wel echt geklikt had. Haar hoofd zei van wel, haar hart van niet. Dat veranderde in de weken erna in 'misschien'en veel 'ik weet het niet's Uit oude relaties neem je altijd bagage mee, en hoe langer de relatie, hoe meer de bagage, ff als vuistregel (klonk me ook al bekend in de oren)Zij wilde heel graag, hij wilde heel graag, maar er bleef een blokkade bestaan. Ipv te genieten van het moment bleven ze zich vastbijten in het grote toekomstperspectief. Ipv gezellig te daten bleven ze zich afvragen of ze 'een relatie' met elkaar wilden. zij was niet verliefd, en hij wel. Zij wilde hem niet kwijt, en niet verliezen aan een ander. Hij vond haar geweldig, zij hem een van de meest bijzondere personen die ze ooit was tegenkomen. Toen ik het hoorde leek het mij iig kat in het bakkie, ze brachten wat tijd samen door de week erna, veel knuffels, genegenheid, kusjes. Maar de ik weet het niets bleven. Het verhaal ging nog wat door, maar dit waren de hoofdpunten wel.. En hij stelde mij de volgende vragen:

Bevestig ik voor mezelf weer het heerlijke stereotype van het romantische muzikantje.
Zo meteen weer het einde van de werkweek, nog een half uur en dan zit het erop. Morgen muziek kijken in den haag, en dan mijn dagen weer alleen op mijn kamer slijten, zachtjes de blues op mijn gitaar tokkelend. Ik heb me vandaag heel erg afgevraagd wat er mis is met mij, de wereld, de liefde. Met geen van allen is iets mis. Een ieder doet dingen op de manier zoals het voor hen goed voelt, en dat is het belangrijkste. Ik gebruik liever mijn gevoel als kompas, om dan op mijn bek te gaan, dan dat ik verstand laat prevaleren.