jee wat ben ik stom geweest zeg, gisteren avond na ander halfe fles rose heb iik hem ge smst,maar reageerde niet en toen heb ik hem gebeld en nam niet op hij heeft me 2 x weg gedrukt en 12x laten gaan.... ik had me zo voor genomen om hem niet te bellen. ik was zo boos dat hij me niet wilde spreken. Zou zij bij hem op zijn hotelkamer geweest zijn? Eindelijk nam hij op en zei dat hij me niet wilde spreken... En ik weet dat hij gelijk had dat we rust nodig hebben. Maar ik was zo zwak van de drank.... Stom he dat je dan de fles ff pakt... Maar nu heb ik de kater , van de drank en dat ik hem gebeld heb...stom stom stom...

Ik ben zo trots op mezelf, we zouden apart wonen en latten, maar dat zie ik niet zitten meer met al die wantrouw, dus heb ik gisteren(terwijl ik een Kdag had) er een punt achter gezet... En weet je, ik ben zo opgelucht. Hij gaat waarschijnlijk voor het weekend nog weg.... Het is een raar maar wel een opgelucht gevoel.... kan wel schreeuwen...

Ja tuurlijk weet ik het ook wel, diep in mij blijf ik bij mijn gevoel en ben ik hem kwijt. Het proces van loslaten is nu aangebroken, alleen duurt het nog dik 2 maanden dat hij het huis gaat verlaten en daar zie ik tegen op, ook voor mijn kinderen... Mijn oudste word er ook zo onzeker van... Ook van mijn onzekerheid natuurlijk. Maar alles gaat starks hoop ik goed komen als we tot rust komen allemaal... Ook mijn(ex) vriend... Met zijn vorige vrouw ging het precies zo, en ook voor de kerstperiode op gestapt... Ik hoop dat hij er nu wel van leerd, ik in ieder geval wel. Ik ben blij met de reacties die ik krijg. En lees dat er meer in 2 stijd zitten, zaten ...

5 Jaar een realtie in 1 keer weg? Ik weet het niet meer,houd hij nu wel of niet meer van me.De eerste jaren zo in de watte gelegd, en nu ziet hij me niet meer staan.Werk werk alleen maar werk..Ik heb 2 kinderen en hij 1 hij is alleen maar negatief tegen mijn oudste zoon die adhd heeft niets mag en hij luisterd niet.Ik voel me alleen terwijl hij me altijd me allesie noemde. Zins hij een meisje op kantoor heeft in mei 2006 is alles veranderd, hij haald er op en brengt er weer thuis van kantoor. Nu dan gaat mijn denkertje al aan.Zijn mobiel zit op zijn huid geplakt en staat vaak op stil of trillen.En kan nog meer personlijke dingen opnoemen waar hij me laat staan of liggen. Ik heb het bij me zelf gezocht ben ik dan zo jaloers? Nee denk ik dan weer, want een realtie moet die dingen ook aan kunnen als het een paar weken duurt, maar het is nu al een dik half jaar. Hij is alleen maar druk druk druk.Hij zegt dat hij niets met haar heeft,maar waarom geloof ik hem niet. En dan heb ik weer zo iets lekkere basis als ik hem niet vertrouw. Maar mij het gevoel geven dat ik echt zijn allesie ben ,doet hij niet meer.. Voel me erg onzeker....