Hmm, misschien komt het dan toch eens over bij mij dat het over is. Misschien is vandaag wel de dag. Ik weet niet, zo'n gevoel heb ik nu toch totaal. Het duurt nog maar 7 dagen totdat ik je tegenkom. Ik ga je proberen te negeren maar of dat lukt weet ik niet. Mocht ik dichtslaan als ik je zie, probeer ik toch door te lopen.. Dat moet lukken, heb je toch al zolang niet gezien. Afleiding met vriendinnen helpt trouwens geweldig, maar als je dan weer even thuis bent zit je weer in me gedachten. Ga toch eens weg uit mij, dan weet ik weer wie ik zelf ben.

Oh wat gaat het toch geweldig, dus niet. Ik mis hem steeds meer en ik weet gewoon zeker dat ik hem tegenkom volgende week op het festival. Ik wil het niet maar we zitten in hetzelfde vak, hoe kan het ook anders dat het weer eens puur toeval is. Misschien maar eens lekker afreageren hier op mijn blog, dat dat misschien nog eens kan helpen. Hebben jullie daar ook zo'n last van, van die dagen waarvan je denkt waarom moet ik dit gevoel nou weer hebben? jemig, ik haat het!
sorry, dit moest ik even kwijt.

Hmm, omdat ik zocht naar iets waar ik meer informatie kon vinden over liefdesverdriet ben ik maar hier terrecht gekomen. Het begon allemaal 1,5 jaar geleden met het geweldige gevoel om verliefd te zijn op iemand wat uiteindelijk is mis gelopen. Heb er na een maand echt heel veel verdriet nog van, dus dan zet ik het maar even hier neer. Ben nu 15, en misschien wel wat jong om hier last van te hebben. Maar ik denk dat ik niet de enigste ben.. Mijn vriend was altijd goed voor me en heeft me door een aantal dingen heengesleept.