Ik mis mijn ex heel erg momenteel. Vooral in de avond, ik kan er weer niet van slapen. Gisternacht om 3 uur wakker geworden en daarna niet meer kunnen slapen. En nu kan ik dus ook niet slapen. Het rare is dat ik juist dacht dat ik niet meer zoveel liefdesverdriet had. Ik heb dit verdriet dat ik nu weer voel zelf heb opgeroepen. Volgens mijn psycholoog, was ik mijn verdriet aan het wegdrukken door boosheid en andere negatieve emotie's. Volgens hem moet ik juist door het verdriet heen. Haar vergeven en rouwen, anders zou het allemaal nog langer gaan duren. Op zijn aanraden een mooie foto van mijn ex bekeken kaarsen aan, en een tijd nagedacht. Hij vind zelfs dat het een goed idee is om haar te emailen geen verwijten maar gewoon precies vertellen hoe ik me erbij voel en haar vergeven.

Het gaat wel goed met mij, ik heb wat besluiten genomen en daardoor heb ik nu het gevoel dat ik weer wat sterker ben geworden. Mijn ldvd is nog maar klein eigenlijk. Alleen ben ik erdoor dus wel in de psychische problemen gekomen. Van de week naar de huisarts geweest alles verteld wat me dwars zat en wat er speelde.
Nu vond hij het serieus genoeg om me door te verwijzen naar een psycholoog, en heeft me zelfs antidepressiva voorgeschreven, alleen twijfel ik nu zelf of ik dat eigenlijk wel nodig vind. Maar het geeft me in iedergeval al een hoop rust dat ik wat aan mijn situatie doe want ik zat op een doodlopende weg. en ik heb duidelijk een steun in de rug of een schop onder mijn kont nodig om een andere weg in te slaan. Eerst mezelf helemaal op de rails krijgen, 1 van de dingen die ik nu gedaan heb om me dat te helpen bereiken is mijn doelstellingen een stuk omlaag gesteld. De laatste tijd vond ik dat alles perfekt moest gaan werk/studie. En omdat dat niet echt lukte raakte ik alleen maar meer in de knoop door schuldgevoelens. Ik heb gevoel dat ik al voor een verandering in mijn gemoedstoestand gezorgd heb door ervoor te zorgen dat ik wat hulp krijg, en dat doet me al goed.

Hoewel het met mijn liefdesverdriet op zich wel goed gaat. Ik mis mijn ex-vriendin niet echt meer, of niet vaak in iedergeval, heb ik wel heel erg last van stemmingswisselingen. En ik heb afentoe moeite met het nemen van beslissingen, afhangend van mijn stemming kijk ik volledig anders tegen het leven aan. Ene moment kijk door een roze bril daarna zit ik weer diep in de put. Ik zie dat ook terug als ik mijn blogs vluchtig doorkijk.
Ik vraag me eigenlijk af of het mogelijk is dat het beeindigen van een relatie als een soort trigger kan werken waardoor er van alles bovenkomt, wat ik misschien in mijn hele leven of in mijn relatie steeds heb weggestopt. Ik heb er al met een psycholoog over gepraat enkele maanden geleden maar die vond dat het allemaal heel gewoon en natuurlijk en dat er verder niks aan te doen was. Nu ben ik van plan toch maar weer contact optenemen omdat ik het gevoel heb dat ik een beetje in cirkeltjes rondom en mezelf voor de gek houd.

In het begin van mijn ldvd had ik het er vooral aan het begin van de dag en overdag het zwaarst mee, s'avonds had ik meestal leuke dingen te doen en voelde ik me beter. Nu ben ik vooral hard bezig met mijn studie, dat is ook even nodig. Maar ik heb nu steeds in de avond een dip. Misschien gewoon vermoeiing. Verder zit ik erover te denken om maar alle foto's van mijn ex ook de digitale weg te gooien want ik heb zo nu en dan de neiging om ze te gaan bekijken en als ik daar dan aan toegeef ga ik me alleen maar slechter voelen. Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik daar dan over een tijdje weer spijt van krijg.

Ik zit nu in een piek, voel me intens gelukkig, geen echte oorzaken voor, ik krijg gewoon kippenvel van mijn eigen gevoel. Ik hoop dat ik dit kan vasthouden. Maar dat is moeilijk aangezien ik de oorzaak niet ken. Het enige wat ik ermee kan is er nu even van genieten en mijn energie te steken in alles wat belangrijk is.
Lastig zeg die stemmingswisselingen , het enige wat ik op dit moment voel is liefde naar alles en geen schuldgevoelens, verdriet of boosheid meer. Sterker nog mijn emotie's zijn intenser dan ik ze ooit meegemaakt heb, ik zit op de goede weg en er is nog veel wat gedaan moet worden, maar het vertrouwen dat alles goed komt is nu heel sterk.

Grappig, ik lees hier geregeld blogs en verhalen van vrouwen die mannen niet begrijpen. Maar ik begrijp vrouwen juist niet . Ik had een email gekregen van mijn ex, dat ze graag wou weten hoe het met me ging. Dus ik heb een email terug gestuurd. Maar nu krijg ik daar weer geen antwoord op, dan had ze me maar beter helemaal niet kunnen emailen. Is voor mij wel een teken dat vriendschap ook niet gaat werken tussen ons. Ze weet dat het beter voor mij was als ze me gewoon met rust laat, het enige wat ze bereikt heeft met haar email is dat ik me weer minder prettig voel. De volgende keer moet ik maar gewoon niet antwoorden, maar dat is zo moeilijk voor mij.

Afgelopen nacht heb ik gedroomt dat mijn ex contact met mij opnam en het allemaal nog een kans wou geven. In mijn droom was mijn reactie dat ik dat wel wilde maar gezegd heb dat ik vond dat het daar nu al te laat voor is. Best een goed teken vind ik als zelfs mijn onderbewuste het al begint te zien als een verloren zaak.
Binnenkort is mijn ex jarig en ik twijfel erg of ik haar een kaartje moet sturen of even op moet bellen of maar gewoon helemaal niks moet doen.
Ik blijf het wel zo raar vinden dat ik van het ene op het andere moment van alles to helemaal niets ben geworden voor haar. Nu mijn liefdesverdiet duidelijk minder begint te worden moet ik gaan proberen weer wat vertrouwen op te bouwen, door het hele gebeuren is mijn vertrouwen in mensen best wel verdwenen. Ik snap ook niet wat er nou zo moeilijk aan is om gewoon eerlijk te zijn. Ik heb soms het idee dat ik het niet aan zou kunnen om nog een keer zo'n klap mee te maken, en dat ik daarom maar beter nooit meer verliefd kan worden.