t is inmiddels 3 weken geleden....veel gebeurd de afgelopen tijd..in mijn hoofd dan...al een paar dagen niet gehuild. natuurlijk blijven de gedachten wel rondspoken, maar mijn hart lijkt een beetje op zn plek te zijn weer. ( I hope). veel te doen gehad de laatste tijd voor school; tentamens enz dus heb vele afleiding gehad. het neemt alleen niet weg dat ik het verdriet met mij meedraag.

Tot op heden nog niks gehoord. ze spreekt mn bff wel aan maar het fatsoen om mij zelf te connecten is er niet. en dat is een vrouw die zichzelf true noemt... en zgnmd met respect willen afsluiten.

het is weer even geleden dat ik mn ex gepsproken heb over wneer ik mn spullen terug krijg. sinds de break up heb ik 2 x contact met dr gezocht.. heb besloten om het niet meer te doen omdat ik het gevoel heb dat ik dan achter dr aan loop. ik heb dr gevraagd of ze iem anders heeft en ze geeft aan van niet ( al weet ik niet wat ik moet geloven) toen vroeg ze mij of ik al met iem anders had gezoend...ik ging dit zien als een teken dat ze nog interesse heeft maar nu begin ik weer te twijfelen. echt stom dat dit onbewust in mn hoofd gaat zitten.

ik heb na het praten met een vriendin, een bericht gestuurd naar mn ex over mn spullen ( voor de 2e x) weer geeft ze aan dat ze me laat weten wanneer. ze zegt: ''we hebben toch geen haast om die spullen uit te wisselen?'' in mn hoofd hoor ik dan misschien vind ze het te confronterend dat als we die spullen uitwisselen dat het contact echt definitief over is? geen idee... maar zulke dingen komen dan weer in mn hoofd. ik heb dr gezegd dat ik het nut er niet van inzie dat die spullen van mij bij haar liggen ( ook van haar bij mij), als we toch niet verder gaan met elkaar.

Daar liggen we dan je pakt me vast en geef mij een knuffel. Ik heb je zo gemist zeg je. Ik glimlach en zeg niks terug maar diep van binnen smelt ik. Ik vraag je waar je de afgelopen week bent geweest. Je zetg niks en kust mn lippen. Ineens sta je op en loop je naar de keuken. Je gaat een eitje voor me bakken omdat je weet dat ik dat heerlijk vind. Ik loop met je mee en ga achter je staan. Ik pak je vast en geef een kusje op je oor.
Je draait je om en zegt weer hoe erg je mij gemist heb. We beginnen weer te zoenen. Je zegt dat je alleen van mij houdt en dat je nooit meer weg gaat.

dag 8 en nog steeds gevoel van verwarring,wanhoop, verdriet,flashbacks:(
weet nog steeds niet zo goed wat ik met mezelf aan moet. ik spreek af met vriendinnen maar ook daar zijn er herinneringen. hoe kan ik deze vrouw zo erg idealiseren dat ik me zo rot voel over het verliezen van haar? terwijl zij nu waarschijnlijk lekker aan het genieten is van dit weer.

t is inmiddels 5 dagen geleden dat ze het uit heeft gemaakt. elke keer denk ik dat ik me beter voel, maar nu heb ik weer zo'n verschrikkelijke terugval. ik woon samen met mn broertje en zn vriendin en t is zo verschrikkelijk om hen 2 samen verliefd te zien terwijl ik t tegenovergestelde voel. niet dat ik ze dat niet gun maar t is gewoon pijnlijk. al een paar dagen niks van mn ex gehoord. en dat doet me pijn. ben bang dat ze me al vergeten is dat onze ong. 1 jaar relatie niet veel heeft voorgesteld. ik denk op sommige momenten dat ik echt dood ga.

Geen teken van leven van mn ex tot een half uur geleden....