Het slapen gaat nu redelijk bij mij, al heb er nog steeds pilletje voor.
Wel wordt ik nog steeds (na 4 weken) vroeger wakker dan normaal.
Wanneer werd dit bij jou weer normaal? Dat je niet voor de wekker wakker werd, maar met de wekker? Dat je zonder pilletjes weer lekker sliep?
Ik kijk nu al uit naar die dag...zucht....

Vorig jaar rond deze tijd zaten we in Duitsland. Heerlijk op een camping aan een meer.
Intens genoten van de omgeving en van elkaar!
En nu...zit ik thuis. Alleen. Tja...het is anders niet anders.

De vijfde dag geen contact gaat nu in.
Ik heb mijn telefoon aan mijn ouders gegeven. In de weekenden ging het tot nu toe steeds mis. Dat wil ik nu voorkomen. Dan maar zo. Ik denk er zelfs over om dit van de week ook te doen. Op die manier kom ik ook niet in de verleiding om gelijk te reageren.
Stiekem ben ik wel benieuwd naar wat hij nu denkt. Is eigenlijk niet belangrijk, maar toch.
Ik blijf het zeggen: de tijd zal het leren!

Het is nu 4:35 en ik ben alweer wakker. Ik heb denk ik 5 uurtjes geslapen.
Ik ben al weer heel blij dat ik in bed in slaap val. De eerste nachten heb ik ontzettend lopen spoken door het huis. Van bed naar de bank en weer terug en nog een keer terug. Dat heb ik nu niet meer.
Alleen word ik nog steeds ontzettend vroeg wakker. Echt balen. Ik weet ook niet wat ik er tegen kan doen. Eigenlijk denk ik dat het vanzelf wel weer goed komt. Ik neem nu homeopathische tabletjes om rustiger te worden en om te kunnen slapen. Het helpt wel een beetje gelukkig.

Mijn ex is weer op msn. Grrr...
Echt superirritant. Ik wil niet met hem praten, maar het valt zwaar.
Eerder spraken we uren op msn. Nu even niet meer. Ik moet mezelf weer bij elkaar rapen door het contact voorlopig op nul te zetten, anders komt het zeker niet goed met mij.
Gelukkig is hij van het weekend niet thuis. Dan kom ik hem in ieder geval daar niet tegen!

Wil het wat zeggen dat mijn ex zei dat hij tot het laatst toe getwijfeld heeft om het uit te maken? Zelfs toen het uit was, heeft hij er nog over gedacht om het weer goed te maken, maar dat leek hem niet verstandig.
Wat moet ik hier nu mee? Moet ik er hoop uit halen of toch niet doen?

Bijna drie weken geleden maakte mijn vriend het uit.
Het kwam niet echt uit de lucht vallen, maar ik ben er wel erg van geschrokken.
Hij pakte zijn spullen en vertrok.
De dagen daarna waren verschrikkelijk. Ik sliep bijna niet, kreeg geen hap door mijn keel en wilde niets anders dan dat hij weer terugkwam.
Na 9 dagen afgesproken om te praten. Dat liep natuurlijk uit op een fiasco. Ik was nog veel te emotioneel en wanhopig. We hebben toen ook sex gehad.