Vandaag heb ik de laatste kleine spulletjes uitgezocht, ook de moeilijke dingen zoals foto's en dingen die we naar elkaar schreven op het begin.
Het viel me allemaal gelukkig reuze mee.
Ik zie nu dat we elkaar eigenlijk lang geleden al uit het oog verloren waren en ik zie ook mijn schuld in het geheel.
Het gevoel zoals op het begin heeft bij ons zeker 3 jaar geduurt en toen bij mij de grootste kriebels weg waren, had hij ze nog steeds.
We leefden daardoor met soms met veel onbegrip... hij wou die tijd vasthouden, terwijl ik al in een heel ander stadium van onze relatie was.

Een kleine update na mijn blog van gister;
Vanavond om 19.30 hebben we afgesproken om samen de dingen te verdelen.
Vind het nog steeds erg moeilijk en hoop dat ik sterk en zakelijk kan blijven zonder weer vragen te stellen of wanhopig over te komen.
Het zou me heel erg veel pijn doen als hij zich ook kil zou opstellen, maar ik denk wel dat die kans aanwezig is.
Ik heb profielen als hyves en facebook verwijderd of hem uit mijn vriendenlijst gehaald, dus ik kan niet stiekem meer kijken wat hij aan het doen is.

Na 5 jaar mijn leven, hart en ziel gegeven te hebben aan een persoon geeft hij te kennen dat hij er niet meer mee door kan gaan en op geen enkele manier wil proberen of we eruit kunnen komen.
Precies 1 maand voor ons huwelijk zet hij me gewoon aan de kant alsof ik oud vuil ben.
Later bleek dat er iemand anders in het spel is, ookal beweert hij dat het voor hij haar had leren kennen al zijn besluit heeft genomen, toch denk ik dat het heeft meegespeeld.