Ik ben bijna 10 jaar getrouwd en samen hebben we 3 jonge kinderen (5,7,9)...onze relatie kende ups en veel downs (depressieve man) nadat onze middelste geboren werd is mijn man vreemdgegaan...hier zijn we goed uitgekomen, middels relatie therapie. 2 jaar geleden werd ik voor het eerst verliefd op een andere man...waarom? Gebrek aan aandacht van mijn man, die veel te veel met zichzelf en werk bezig was. (niet om hem alleen de schuld te geven hoor, er zijn er altijd 2 voor nodig...dat besef ik me heel goed) Ik heb diegene uit mijn hoofd gezet en veel gepraat met mijn man. Had toen echt een soort van liefdesverdriet...maar gelukkig ook dit gaat voorbij. 3 maanden geleden bekende een man mij zijn verliefdheid (ik ben naief geweest en was mij van geen kwaad bewust) Ik was zeer gevleid en vond hem ook ontzettend aardig. Dit is uitgelopen op een afspraakje en nog een en nog een....en ben verliefd geworden en alles wat daarbij hoort. (ik ben dus vreemdgegaan, waar ik niet trots op ben) Hij heeft zelf ook 3 kinderen en ligt in scheiding (zijn relatie was al 5 jaar niet goed en bleven bijelkaar voor de kinderen) Mijn man is op de hoogte van alles en houdt veel van mij en wil graag met mij verder. Maar die ander houdt ook van mij en ziet ook een toekomst voor zich met mij. Ik weet niet of ik nog van mijn man houdt..of dat ik medelijden en/of verantwoordelijkheidsgevoel t.o.v. de kinderen voel. Ik weet uberhaupt niet goed meer wat ik voel en wat ik wil...aan de ene kant wil ik bij mijn man blijven (kiezen dus voor het vertrouwde en beschermde) en aan de andere kant voel ik ook zoveel voor die ander...verliefdheid is al over...ik voel al meer. De laatste keer dat we met elkaar spraken, vertelde hij mij dat hij een huis heeft gekocht...waar ik direct bij in kan komen met mijn kinderen (klinkt allemaal makkelijk, maar is het niet) Ik heb ook overwogen om eerst alleen te gaan wonen met mijn kinderen, maar er is een wachtlijst van 1 1/2 jaar...ik zou een uitkering aan moeten vragen...Hij wil mij en de kinderen onderhouden.