Ben er weer ingetrapt, wat ben ik toch stom. Ik had hem zondag gezegd dat ik hem niet mee wilde zien. Blijkbaar was dat niet naar zijn zin, want opeens begon hij lieve smsjes te sturen en vroeg hij of ik zaterdag (vanavond) iets samen wilde gaan doen. Na veel nadenken en doordat ik het gevoel had dat ik niks meer voor hem voelde, heb ik toch toegegeven. Het leek me wel gezellig. Maar nu zegt hij net op het laatste moment af en het doet me toch meer pijn dan ik had verwacht. Hij doet weer heel lullig en behandeld me weer als een stuk vuil. Ik snap echt niet waar dat op slaat, maar nu is het echt helemaal klaar, ik wil niks meer met hem te maken hebben.

Gisteren smsje: kan ik vanavond langskomen? Uuhm, langskomen? Iets wat ik hem 3 weken geleden eens gevraagd heb en hij nog steeds niet gedaan heeft, omdat hij geen tijd had. Nou, mag ik even dankbaar zijn dat meneer nu wel tijd heeft! Ik terug gesmsd dat ik de griep heb, dus ziek op de bank lig en te ziek ben om iets te gaan doen. Wat smst hij terug: dan niet he, ik hoor het wel als je beter bent! Nou ja zeg egoist, er kan nog geen beterschap of moet ik even langs komen om iets voor je te doen, af! Hoe kan iemand toch zo snel veranderen, in het begin was hij zo lief en zorgzaam, nu is hij alleen maar meer met zichzelf bezig.

Pff ik was er al bang voor, het ging gewoon te goed afgelopen 3 dagen. Vanmorgen voelde ik me nog goed, want ik weet dat het over is en ik weet ook waarom en ook dat het beter is en ja ook dat er nog mannen genoeg zijn, zucht. Maar vanmiddag besefte ik dat ik hem gewoon nog altijd terug wil. Ik wil met hem zoenen, ik wil met hem knuffelen, samen lachen, samen koken, samen uitgaan, samen kletsen, samen ontbijten, ik wil het helemaal niet zonder hem. Zodra hij merkt dat ik hem een beetje los begin te laten, begint hij weer heel hard aan me te trekken en als hij me dan eenmaal zover heeft duwt hij me net zo hard weer weg.

Weer een smsje van hem. Ik heb hem terug gesmsd dat hij me maar moest laten, dat ik het niet meer trek zo. Wat smst hij terug: wat bedoel je dan, wat trek je niet meer? Is hij nou echt zo stom? Iedereen merkt aan me dat het niet goed met me gaat, maar hij vraagt even wat ik niet meer trek, ik ga kapot sukkel zie je dat dan niet? Hoor je dat dan niet als ik je dat vertel? Ik weet niet meer wat ik moet. Ik weet echt wel dat het over is, maar weet niet wat hij nu van me wil.

Is het normaal dat je je tijdens je ldvd lichamelijk ook zo slecht voelt? Ik ben al 2 keer heel erg verkouden geweest, ik heb het gevoel alsof er bergen met stenen op mijn schouders liggen en er iets heel hard tegen mijn borst aandrukt. Ik kan niet meer fatsoenlijk rechtop lopen, moet mezelf daar echt toe dwingen. Ik voel me letterlijk echt een hoopje ellende. Slapen doe ik trouwens wel goed, misschien niet zo lang als anders en als ik wakker word moet ik ook meteen uit bed, anders ga ik liggen piekeren, maar opzich gaat dat wel goed. Ik vraag me af of het door de winter komt of door mijn ldvd .

Waarom laat hij me niet gaan? Na zondag, toen ik hem gsmsd had en hij de hele dag niet reageerde, heb ik toch nog een paar smsjes gekregen. Ik probeer niet te reageren, maar hij blijft maar smsen, dus af en toe stuur ik iets terug. Hij zegt dat ik de beslissing al genomen heb over ons, dus het is duidelijk dat hij niet voor me wil gaan, maar waarom blijft hij dan smsen? Sms ik niet terug, dan belt hij op, dus het is zo moeilijk om niet te reageren. Wat wil hij van me? Hij wil niet met me verder, maar hij wil me blijkbaar ook niet laten gaan. Gisterenavond kreeg ik een rot sms van hem, echt heel beledigend voor mij, ik ga er vandaag niet op reageren, maar ik weet zeker dat hij vanavond weer gaat smsen.

Ik heb hem gisteren duidelijk de keus gegeven: of hij kiest helemaal voor mij en wil hij er ook moeite voor doen en er ook aan werken, of hij laat me helemaal gaan, zodat ik mijn leven alleen weer kan oppakken. Het koste me veel moeite, maar ik ben het zo beu om met die onzekerheid te zitten. En hoe reageert hij dan: Je weet toch wat ik wil! Ik had wel willen gillen, roepen, janken: ik weet helemaal niet wat je wil, eikel! Maar ik heb me ingehouden en hem nog eens duidelijk uitgelegd wat ik verwacht als we verder gaan. Daar reageerde hij in de eerste instantie positief op, hij vroeg meteen of ik morgen naar het nieuwe huis van zijn ouders (waar hij nog woont) kwam kijken.