Hebben jullie ook de behoefte om je verdriet te uiten op allerlei manieren; je ziet een plaatje op FB, je hoort een liedje oid, maar wilt dit niet liken of delen omdat je ex het anders mss toch ziet... (ookal zijn we geen vrienden meer op FB). Of dat uberhaupt je eigen vrienden alleen maar zien dat je zo vast zit in je verdriet...

Ik heb besloten zelf een pagina aan te maken op FB, waar ik eindelijk alle plaatjes met text kan plaatsen, zonder dat hij dit weet en ziet.

in aanvulling op mn vorige blog:

Na altijd de gevoelens zo snel mogelijk proberen te vergeten, te snel doorgaan, te snel weer verliefd worden op een andere man, wil ik dat nu allemaal niet meer....

Ik moet hier door heen, mn eigen leven en alle fouten eens overzien. Leren van mezelf, vrede hebben met mn fouten, mezelf vergeven en dan eerst echt gelukkig worden met mezelf. En met mijn dochtertje...

We hebben geen man nodig in onze levens, maar wel familie en vrienden...

Mijn manier om verder te gaan, om de pijn te vergeten was altijd zo snel mogelijk afleiding zoeken, van andere mannen. Echter verwerk je de dingen dan niet. En nu besloten om het ook niet op die manier te doen...

Mijn ex daarentegen doet nu precies wat ik altijd deed. Hij zoekt andere vrouwen op, maakt afspraken met ze. En hij wil absoluut niets maar dan ook niets weten van wat ik eventueel doe, in de zin van eventuele aandacht, likes op FB van mannen. Terwijl ik hem zo duidelijk heb gezegd dat ik het allemaal niet meer wil. Ik heb mn buik vol van relaties en de pijn.

Ik had gehoopt dat hij ook wat meer rust zou houden, rekening houdt met mijn gevoel daarin. Aangezien hij aangeeft dat hij wel om me geeft.

Ik heb hem aangegeven hoe het zie: hij wil mijn dingen niet zien, omdat hij dan de pijn voelt, omdat hij er ook nog niet klaar voor is om verder te gaan.

Ik heb hem gezegd dat ik zo tussen mijn gevoel en verstand heen en weer geslingerd word. Mijn verstand begrijpt het, het vertrouwen is weg. En ja, ik hoop echt dat we toch vrienden kunnen blijven/worden.
En dat mijn gevoel me zo laat piekeren, en de meest klote senario's door mn hoofd laten gaan. Hoe hij met die vrouwen chat en met de afspreekt en doet wat wij altijd hadden en dat die dingen me pijn doen.
En hij kan nu wel tegen me zeggen dat hij t rustig houdt en dat t nix voorstelt, maar hij doet t wel... ik weet t gewoon, ik voel t gewoon...

Mijn grootste angst is dat al we echt zouden gaan voor het no-contact, we elkaar uiteindelijk ook niet meer als vrienden kunnen zien...

Hoe kan hij zijn gevoel zo wegstoppen en zo proberen de vervangen te zoeken??