Het is een roerige periode geweest de afgelopen weken. Ik heb bijna dagelijks verhalen gelezen, maar kon me niet verwoorden om te reageren Ik maak elk stadia zo vaak per dag mee dat ik er soms ziek van wordt.
Uiteindelijk begon ik wat meer rust te krijgen en kreeg ik het idee dat het misschien maar beter is zo, zonder elkaar.

Nu het enkele weken over is merk ik op dat ik steeds meer tegen de weekend aan hik. Ik hoop dat ik niet de enige ben die hier last van heeft. Doordeweeks kan ik gewoon werken en door de drukte kan ik mijn gedachten soms ergens anders op zetten. Helaas is dit in de weekenden anders. Vrijdagavond begint het al. Ik ben nooit echt een stapheld geweest, maar kan er niet omheen draaien dat hij dit wel was. Heel de weekenden ben ik dan ook bezig met bedenken waar hij uit zou hangen, terwijl ik thuis zit. De ochtenden alleen in bed wakker worden is verschrikkelijk en ik kan alleen maar huilen.

Hallo allemaal,
Al een paar weken ben ik een aantal verhalen aan het lezen van mensen hier op de site. Omdat ik zelf ook met een aantal dingen worstel heb ik besloten ook mijn verhaal hier te doen.

Ongeveer 10 maanden geleden heb ik hem ontmoet. Vanaf het eerste moment was het meteen raak. Ik werd op slag verliefd en het liep als gesmeerd. De afspraakjes die we hadden, waren ontzettend intiem en de tijd leek te vliegen. Ook van zijn kant vlogen de vlinders alle kanten op in zijn buik.