Tsjonge jonge...superblij schreef ik mijn bericht eerder, over mijn eigen stappen, FB afsluiten, afsluitende korte email...en ik wist dat het afsluiten nu voor mij kon beginnen...maar dat het zo snel zou beginnen!

Ik ben nu aan het werk, en wordt overvallen door gedachten aan hou gezellig we films keken, wandelden, hand in hand...

Ongelofelijk, krijg je dat ook nog eens een keer!

Nu maar hopen dat geen enkele collega me vraagt hoe het gaat, dan val ik uiteen.

Maar ik weet ook dit: een leuke collega, een charmante lach kan me weer op het goeie pad brengen: even vergeten.

Ik schreef het gisteren al even in een reactie op mijn blog: ik heb het gedaan!

Ik heb steeds tegen het Grote Laatste Bericht aangeleund, wel sturen of niet...intussen stuurde ik nu en dan iets liefs of luchtigs, één keer per week / 2 weken ofzo...tuurlijk, wat ik ook zeg om mezelf te verdedigen, het was natuurlijk ook om een reactie te krijgen…

Eergisteren stuurde ik een groter bericht, niet om een reactie te krijgen, wel lief bedoeld. Het ging over iets waar ze erg mee had gezeten tijdens onze relatie. Ik wilde daar iets goeds over zeggen.

Beste collega's,

ik wil heel graag jullie mening, want ik zit vast, zo vast.

Het is uit, en er is geen contact. ik heb de laatste 6 weken nu en dan iets liefs gestuurd, en gisteren was de laatste keer dat ik dat ded.

de hele relatie door heeft ze moeite gehad met mijn exen, waar ik geen contact mee heb. Het was meer dat ze dacht ze overal te zien, restaurants waar we niet heen gingen daarom, wijken in de stad.

Ik was eens op een site als deze, Stoppen met Roken. Het werkte goed, mensen hadden en hebben veel steun aan elkaar. Net als hier.

Maar er is natuurlijk een groot verschil: niemand daar schreef erover of het eventueel een goed idee was weer te beginnen. Wel eens over wat een goed moment was, maar dat was alles.

Niemand begon uit te leggen dat het beter was strategisch na te denken over het terugkrijgen van die sigaret, over hoop op een hereniging met dat mooie verse pakje peuken...

Soms moet je je als een idioot gedragen, blind voor logica, gaan voor de liefde en succes, tegen beter weten in...niet omdat je je niet kunt beheersen, maar omdat je niets anders me kunt verzinnen, omdat je alles wil doen en gedaan wil hebben...

Als het niet werkt? Nou, dan is er echt niets meer te doen en heb je het echt verloren, maar het dooft dan niet langzaam, je gaat eruit met een knal.

Als die ander dat niet ziet, heeft het zo moeten zijn. Maar als je zo in elkaar zit, ben je in ieder geval jezelf!

...ben mezelf dus nog steeds kwijt...

Soms moet je je als een idioot gedragen, blind voor logica, gaan voor de liefde en succes, tegen beter weten in...niet omdat je je niet kunt beheersen, maar omdat je niets anders me kunt verzinnen, omdat je alles wil doen en gedaan wil hebben...

Als het niet werkt? Nou, dan is er echt niets meer te doen en heb je het echt verloren, maar het dooft dan niet langzaam, je gaat eruit met een knal.

Als die ander dat niet ziet, heeft het zo moeten zijn. Maar als je zo in elkaar zit, ben je in ieder geval jezelf!

...ben mezelf dus nog steeds kwijt...

In het leven moet je flexibel zijn. Je moet je aan kunnen passen aan nieuwe situaties, persoonlijk of van buiten af.

Maar je moet niet vergeten waar je vandaan komt, je kunt ervan leren.

In mijn eeuwige twijfel dat laatste bericht te sturen, die laatste poging in een brief, ben ik nu tot een nieuw punt:

1) sturen kan helpen omdat je weet dat je alles probeerde (moet wel stoppen dan!)