de laatste dagen lijkt m'n gevoel voor hem net een flipperkast..
het ene moment zou ik niets liever willen dan weer in z'n armen liggen, en dan ben ik kwaad, teleurgesteld en dan vind ik hem weer een suffe softie...

als hij nu op de stoep zou staan... ik weet niet wat ik zou doen... zou ik hem echt terug willen? of is het alleen het feit dat ik "een speciaal iemand" in mn leventje mis?
en toch heb ik steeds een gevoel dat het nog niet helemaal af is tussen ons.
Er moet nog iets gebeuren voordat we verder kunnen gaan, met of zonder elkaar..

hij is dus nu met een ander meisje, 10 jaar jonger, ze ondernemen veel met de vriendengroep, hebben veel lol samen (denk ik?)

Ik heb een beetje zelfmedelijden vandaag...
Voel me zielig en alleen. Vind mn leventje maar saai op t moment...
Hoewel ik genoeg dingen heb om me mee bezig te houden... maar das de materiele kant... heel leuk en spannend allemaal...
maar ik zou het zo graag met hem willen delen...
en nu heb ik al bijna een week helemaal niks van hem gehoord...
ik doe m'n best om hem niet te smsen, mailen of bellen... hoelang ik t vol blijf houden weet ik niet...

ik ben inmiddels weer wat rustiger over de situatie, heb niet meer om de haverklap waterige oogjes enzo...
weet zelf ook niet precies wat het is, of ik onze relatie idealiseer nu het over is, of dat er toch echt iets meer is...
misschien is het naief, maar ik ga er gewoon van uit dat als we echt voor elkaar bestemd zijn, we uiteindelijk toch wel weer bij elkaar terugkomen.

Begin dit jaar hebben we elkaar echt leren kennen. En al snel was het raak.
Ik ben nog al een piekeraar en een binnenvetter. Door dit gepieker heb ik nooit echt kunnen genieten van ons samen zijn. Was constant bezig met of hij wel de ware was, of ik mezelf en hem niet voor de gek hield, ik twijfelde aan alles. Tenminste als hij niet in de buurt was... Als hij er wel was, vergat ik de meeste twijfels en hadden we het goed samen.
Omdat er altijd wel iets in mn achterhoofd speelde ben ik naar mijn idee niet echt mezelf geweest, altijd een iets gereserveerd.
Na 4 maandjes twijfelen, wikken en wegen was ik op. Ondanks dat het laatste weekend echt geweldig was, heb ik het toch uitgemaakt. Ik was zo moe van mijn getwijfel en gepieker, dat ik voor mijn gevoel niet verder kon... afstand moest nemen...
Dat is nu een week of 6/7 geleden.