Ik heb het eigenlijk maar getroffen.. we zijn met liefde uit elkaar gegaan.. en ook al is het niet wat ik wil.. toch voelt het op een bepaalde manier goed..

waarom doen mensen zo moeilijk.. na jaren lange relaties is ineens alles wat de ander doet fout.. worden op alle slakken zout gelegd..
Je kunt niet meer aan elkaars verwachtingen voldoen.. maar dat betekend toch niet dat de ander of jij ineens een heel ander persoon is/bent geworden?
Dus waarom maken we er toch vaak zo'n puinhoop van?

ik herrinerde me een liedje van Paul de Leeuw:

Als ik je verliezen moet wil ik kiezen hoe dat gaat

Another day
Staring out of my window
Thinkin' 'bout tomorrow
Wishing things would clear
No need to rush
I ain't gonna worry
Any moment my sorrow
Is bound to disappear

Sometimes I tell myself
I'm better off without you
And then I have to face the emptiness
I feel inside without you
And find a way to make it through another day

I need a way
to find the truth within me
Accept the fact that I love you
My blue eternity
I hear they say
What doesn't kill you makes you stronger
I must have the heart of a lion
Sifting through love's remains

Heb vandaag m'n ex even gesproken..
Hij kwam terug op de mail die ik hem gisteren nog stuurde..
Hij had gezegd dat hij haar niet kon laten vallen voor mij.. omdat het niet eerlijk zou zijn, dat hij dan zich af zou blijven vragen hoe het met haar gegaan zou zijn..
Maar dat vraagt hij zich nu ook over mij af..
Ook vond hij dat hij moest kiezen en wilde en kon dat niet..
maar hij blijft bij haar.. dus hij kiest wel degelijk..
In die mail confronteerde ik hem daar mee..

Hij vond wel dat ik gelijk had.. dat het niet eerlijk is..
Maar dat dit voor zijn gevoel nu de beste keuze is...
Hij voelt zich ook schuldig tegenover haar.. aan de ene kant is hij erg gelukkig met haar en toch vind hij het zo moeilijk om een keuze te maken..

Ik weet nu eindelijk wat ik wilde weten..
En ik had gelijk..
Hij is me nog niet vergeten, hij twijfelt af en toe of hij er wel goed aan doet zo. Als hij haar niet had gehad, had ik zeker nog een kans gegeven..
En hij kan me nogsteeds niet aan de kant schuiven.. Hij denkt ook dat het zo heel anders had kunnen lopen.. Hij denkt ook dat het misschien ooit nog goed komt tussen ons..
Maar hij is nu met haar... een geweldige meid volgens hem.. ze hebben een geweldige tijd samen.. en hij kan en wil dat wat ze nu hebben niet opgeven voor mij..
het zou niet eerlijk zijn voor haar, maar ook niet voor mij.. aangezien hij zich dan af zou blijven vragen hoe het met hun had kunnen lopen.. (eigenlijk doet hij dat nu ook, maar dan over mij )

het slaat niet op mezelf.. maar kwam dit liedje tegen en dacht dat dit voor sommige mensen wel heel toepasselijk zou zijn...

Een teken van leven (Paul de Leeuw)

Ik zag je wel staan met je donkere ogen,
met je stem die m'n weerstanden smelt,
maar 't is nog te kort, sinds ik weer werd bedrogen,
dus wacht nog wat voor je me belt

Ik was net van plan om me nooit meer te binden,
want ik voel me nog licht'lijk onthecht,
en toen liet ik me meer door jouw aanblik verblinden,
dus wacht nog wat voor je wat zegt.

Maar geef wel een teken, een teken van leven,
je hoeft niet te spreken, een blik is genoeg.

heb bijna 2 weken geleden mijn laatste poging gedaan...
hem een brief geschreven, met mijn gevoelens en gedachten..waarom ik denk dat het dit keer beter zal gaan en de vraag of hij me nog een kans wil geven...

kreeg een kort (voor mij niet 100% duidelijk) smsje terug als antwoord.. verder niks..

vorige dus maar weer eens gemaild... dat ik een duidelijk antwoord van hem verlangde...
een keiharde NEE, dat hij twijfelt, of een ja...
maar geen antwoord dat Nee impliceert maar nogsteeds als een twijfel opgevat kan worden...

heb de mail afgelopen woensdag verstuurd... en geen reactie.. niks...

HEIMWEE

Vreemd dat ik dacht
Dat alles mooi zou worden
Als ik wegging
Weg van huis
En dat ik dan echt vrij zou zijn
Zonder thuis

Maar ik wist niets van jou
En jij wist niet waarom
En toen je het me vroeg
Zei ik niets en dus genoeg

Vreemd dat ik dacht
Dat ik zou kunnen reizen
Met een circus
Waar alles mag
En dat ik dan mezelf zou zijn
Elke dag

Maar ik wist niets van mij
En jij wist niet waarom
En toen je het me vroeg
Zei ik niets en dus genoeg

Mijn lied kan nog zo triest zijn
Maar het troost het dwaze hart
Mijn hart dat brak omdat het wilde
Maar zich vertilde aan jouw pijn