Nu, is het echt... uiteindelijk is hij echt gegaan. Ik weet dat het noodzakelijk was, maar hem loslaten doet zo'n pijn. Ik heb hem gekwetst door keer op keer voor zijn neus te staan flirten met andere mannen (flirten is vergaander dan sjansen!!). ik ben nooit vreemdgegaan maar iedere keer was hij daar wel bang voor. Veel tranen zijn er gevloeid, ontelbare keren de relatie verbroken. afgesproken dat ik niet meer zou flirten, weten en beseffen dat ik hem dan echt kwijt zou zijn. En geloof me als hij hetzelfde gedrag zou vertonen was hij ook de laan uit geweest. Een half jaar geleden stonden we weer op zo'n punt. Uren hebben we toen gepraat en ik deed toen de belofte dat het nooit meer zou gebeuren. Dat heb ik volgehouden tot... die zondag drie weken geleden. na een notabene leuke dag komen we in de kroeg een gezamenlijke goede bekend tegen en ja hoor.... ik sla weer aan het flirten met deze persoon terwijl ik weet dat deze persoon mij op dat moment meer dan leuk vind en erg ver gaat in zijn aanrakingen. En 's nachts stortte mijn wereld in, hij verbreekt definitief onze relatie!!! Er is geen weg terug zijn wantrouwen nam angstige beklemmende vormen aan en we weten dat hij mij nooit meer zal vertrouwen. Onze relatie was de afgelopen maanden al verslechterd door allerlei andere omstandigheden, ook ik was niet happy maar we begonnen elkaar net weer terug te vinden.