2 jaar lang heb ik een relatie gehad..voor mijn gevoel was hij het helemaal voor mij..maar schijn bedriegt..na 2 weken had hij al een ander gezoend..maar omdat het toen nog maar zo pril was heb ik hem het voordeel van de twijfel gegeven,..maar dat had ik beter niet kunnen doen..hij kreeg door dat hij macht had..dat ik veel om hem gaf en dat ik dingen accepteerde die eigenlijk gewoon fout waren..dus zo wist hij dat hij gewoon zijn gang kon gaan.het half jaar hierna verliep onze relatie prima,..hij deed zijn best voor me en was erg lief..totdat we een half jaar samen waren.toen ging hij alleen op stap met zijn vrienden terwijl hij altijd zei dat we die dag samen iets zouden gaan doen..dus vandaar dat ik ook vroeg of ik mee mocht..maar dit was in zijn ogen het meest egoistische wat ik kon vragen.dus hij zei dat ik maar thuis moest blijven.weer accepteerde ik wat hij van me vroeg.en weer ging hij vreemd.hier kwam ik te laat achter.we waren al bezig met het sparen voor een huisje en het ging die tijd zo goed dat ik echt niet meer wist wat ik moest doen..de liefde had ook mij blind gemaakt en weer bleef ik bij hem..mijn ex kreeg steeds meer praatjes en werd ook steeds gemener tegen me..hij loog over de kleinste dingen en ik mocht sinds die dag ook niet meer mee als hij op stap ging met zijn vrienden..dit vond hij erg normaal omdat hij in de horeca zat en in het weekend er nooit bij kon zijn als ik iets ging drinken met mijn vriendinnen..maar daar kon ik toch niks aan doen??