Ik heb eindelijk een stukje rust. Heb met iemand gesproken die met mijn ex heeft gesproken. Mijn ex houd nog steeds heel veel van me en hij heeft spijt van de dingen die hij gedaan heeft. Maar hij snapt nu wel dat hij verder met 'haar' moet, omdat ik hem niet terug wil en vanwege hun kind.
Hij is wel gelukkig met haar maar houd niet van haar tenminste niet zoals je van iemand moet houden in een relatie.
Ik ben heel blij dat hij nog van me houd. Dan was die relatie van 5 1/2 jaar toch niet een leugen en is hij gewoon zijn jeweetwel achternagelopen.
En nu zit hij met de gebakken peren.

Ik hoorde weer via een kennis dat de (zwangere) vriendin van mijn ex de blogs op mijn eigen website leest en dan min of meer daar een reactie op schrijft op hyves. ZUCHT.
Ik weet dat ik me er niet druk om moet maken, maar het zit hem er waarschijnlijk in dat ik het wil snappen. Hoe kan het dat iemand zo geobsedeerd is???
Ik laat hun verder met rust. Dus daar kan het niet aan liggen. Ik heb in april haar de huid volgescholden toen ze me sms-jes ging sturen. Daarna heb ik nooit weer wat tegen haar gezegd.
Het voelt net of ze me stalkt, ze gaat namelijk nu ook naar de supermarkt waar ik altijd kom, deed ze anders niet en is ook aan de andere kant van de stad.

Voel me vandaag weer behoorlijk rot. Weer verdriet om het verlies. Verdriet dat ik niet in een nieuwe relatie zit. Waarom gaat hem alles zo makkelijk af terwijl hij de boeman in dit verhaal is.
Weet even niet waar ik met mijn gevoelens heen moet.
Om me heen zie ik allemaal stelletjes uit elkaar gaan op de meest vervelende manieren. Heb het zelf ook meegemaakt.
Heb het idee dat ik in een neerwaartse spiraal zit sinds dat het uit is. En met hem gaat alles toppie.
Hoe kan ik mijn emoties zo aanpassen dat het met mij ook toppie gaat. Of ik nu in een relatie zit of niet.
Ik ben inmiddels me

Het ging de laatste maanden op zich wel goed met me. Had een nieuwe vriend, maar die heeft me in stilte gedumpt. Het is net of hij van de aardbodem verdwenen is. Nergens te bereiken. Dus een aantal weken na de dumping kwam ik een ex van me tegen. Hij had spijt dat hij het had uitgemaakt met mij en wou graag weer met me zoenen. Nou dat is ook gebeurd. En een aantal dagen daarna kwam ik er achter dat meneer getrouwd is en dus niet vrijgezel.
Dus ik ben nu al zover dat ik niet meer op stap wil, mannen kunnen blijkbaar niet eerlijk tegen me zijn.
Maar om het nog vervelender te maken ben ik er achter gekomen dat mijn 'hoofd'ex, (5 1/2 jaar relatie) nu via via weer allemaal dingen over me uit probeert te zoeken. Man laat me met rust, je vriendin is 5 maand zwanger. Hou op. Hij zoekt contact met het personeel van kroegen waar ik op stap ga. Kennissen van mij worden nu opeens zijn vrienden, etc. etc.

We waren maar een week samen, nou ja samen, daten. Nu reageert hij niet meer op mijn sms'jes. Zegt niks tegen me terug op msn. En ik heb liefdesverdriet. Verdriet voor een jongen die ik amper 2 maand ken. Hij is 7 jaar jonger dan mij, maar ik had op zijn minst verwacht dat als hij het niet zag zitten zo stoer zou zijn om het ook te zeggen. Maar dat had ik dus verkeerd ingeschat. Doodgezwegen worden doet echt pijn. Ik hoop dat ik snel over hem heen ben. Niet te geloven 1 week en kapot van verdriet.

Heb het lang uitgesteld om te schrijven, maar ik moet toch. Heb net te horen gekregen dat mijn ex verloofd is met die k*thoer waarmee hij me heeft bedonderd.
Wij zijn 5 1/2 jaar bij elkaar geweest en nooit een ring gezien. Zij zijn 9 maand bij elkaar (wij 8 maand uit elkaar) en meneer gaat trouwen. Ik voel me enorm gebruikt. En waarom is dat rotmens beter dan mij?
Ik zie het nu helemaal niet meer zitten om een nieuwe relatie te beginnen met wie dan ook. Ik heb gewoon zin om ter plekke dood neer te vallen. Zo rot voel ik me.
En waarom? Ik wil hem absoluut niet terug.
Waarom doet het dan zo'n pijn. Ik heb er gewoon letterlijk hoofdpijn van, ben misselijk. Huilen doe ik niet want daar zijn mijn gevoelens dan weer te doof voor. Voelt net of ik een bus kalmeringstabletten heb geslikt.

Het schijnt fantastisch te gaan tussen mijn ex en zijn vriendin. En nu mag ik ook nog aanhoren van zijn vrienden dat het tussen hun echte liefde is en dat dat tussen ons niet zo was. Lekker om te horen, we zijn 5 1/2 jaar bij elkaar geweest. Ik hield wel degelijk met heel mijn hart en ziel van hem, maar hij dus blijkbaar niet van mij.
Het is inmiddels al 8 maand uit, maar zo'n steek had ik niet verwacht. Het doet zo'n pijn.
Ze beginnen nu zelfs een gezin terwijl hij bij mij zogenaamd niet aan kinderen toe was. Net voordat het uitraakte was ik zwanger maar ben het door alle toestanden kwijtgeraakt. Daar was hij blij om en nu gaan ze samen voor een kind.