Voel me knap belaberd.... eten lukt bijna niet. Mn maag keert zich om. Erg weeeig op mn maag.
Nu 2 nachten slecht geslapen, weinig geslapen. Het negatieve en verdrietige voert de boventoon. Ook niet aan het werk. zo brak dat dat niet lukt.
Hang wat om en ben al dagen en vooral nachten onrustig. Pfff is dit nu gewoon een virus, verdriet waar je letterlijk ziek van kunt worden of een combi.
Waarschijnlijk is het het verdriet en de angst waar ik nu mee kamp. Maar hoe kom ik er weer uit? Voel me lichamelijk zo raar. En de misselijkheid helpt daarbij niet echt.
Zit even vast... muurvast.

Hey boys en girls...

Hier even een blogje... Pff ik heb vandaag een snipperdag genomen... lees ziekgemeld.
Vannacht alleen maar gespannen... onrustig en niet kunnen slapen. Vanochtend dus erg brak. Heel brak. Zo kan ik niet 25 kids in het gareel houden. En bieden wat ze nodig hebben vandaag.

Forever in my heart

you're gone
but you're not out of my heart

I'll never let you go
I wish you were still here

and I remember those wonderful moments with you
I will not let you go

but I know that it must
goodbye,

You are never out of my heart
They will have to dig deep to get you out of it

I love you
You're forever in my heart

Vandaag ging redelijk oke. Geen tranen. Wel gemis natuurlijk. af en toe op het werk merk ik dat af en toe duizelig ben/verkeerd adem, door de stress en verdriet.
Had wat mailtjes door gestuurd naar hem toen ik thuis kwam van werken.
Kreeg daarna een whats app... Jans bedankt voor het doorsturen.
Prima natuurlijk.
Maar ik kan er nog maar niet aan wennen dat ie zo zakelijk doet. Geen hoi Pop, xxx of skat meer. Tranen op weg naar huis (ik eet nu bij mn ouders) en tranen wederom als ik het lege huis binnen kom.
De confrontaties zijn erg pijnlijk.

Het is niet eerlijk... ik had gelukkig en oud willen worden met jouw.
Ik had jouw gelukkig willen maken. Maar dat is niet gelukt.
In tegendeel je het laatste jaar ongelukkig in ons huwelijk...

Ik had je vader willen maken en je trots zien lopen achter de wandelwagen met ons kindje erin.
Dat was onze droom. Daar hebben we voor gevochten. Zo erg hard gevochten dat ik mezelf voorbij ben gelopen in de 5 jaren die we daarmee bezig waren.

Daar zat ik dan vandaag bij gezamelijke vrienden... gezellig bij het haardvuur buiten. berenburgcolaatje erbij. De doggies op schoot heerlijk warm. op zich een prima plek en ik heb even heerlijk kunnen ontspannen, lachen en kletsen.
Nu was "jij" hier gisteravond. Je zat waarschijnlijk op de zelfde plek als ik nu zat. Je lachte ook om hun grappen en dronk ook Berenburgcola...
Dat gevoel bleef en blijft heel sterk.
Thuis gekomen zie ik op de online rekening dat je een paar dagen terug iets hebt gekocht bij de BCC.... Dus toen was je daar... met wie???

Vanochtend toen ik de hond uit liet kwam ik iemand tegen die nog niet wist van mijn stuk gelopen huwelijk. Dat kwam tersprake en op sommige momenten (vele momenten eigenlijk) kan ik er over praten alsof het niet over mezelf gaat. Emotieloos als het ware. Als of ik een masker draag.