ik heb precies datgene gedaan waarmee je haar weg jaagt. Druk op haar gelegd. Onbedoeld. Het enige wat ik wilde was duidelijkheid. Dat heb ik nooit gevraagd. Totdat het al te laat was. Ze wil me geen laatste kans meer geven. Mijn hoofd kan het nog niet bevatten. Mijn hart ook niet. Ik ben misselijk en ik heb buikpijn. Het enige dat ze nog van me wil is dat ik haar loslaat. Hoe heb ik het zover kunnen laten komen.

ik heb er een definitieve punt achter gezet (

Het heeft maar heel kort geduurd onze liefde. Nou ja die van haar dan. Mijn hart stroomt er nog steeds van over. Ze houdt wel van me, zegt ze. Ze noemt ons soulmates, maar ze weet niet of ze verliefd is. Dat is ze ook nooit eerder geweest op een andere vrouw. We hebben de omstandigheden ook niet mee, grote afstand, alle twee vrij levensbepalende 'bagage', zij heeft weinig beweegruimte. Het zit er gewoonweg niet in voor ons, een relatie. Dat besef ik. Maar hoe nu verder?