Hallo allemaal,

Via google kwam ik op deze site terrecht. Enkele verhalen heb ik doorgelezen en ze geven me ook gedeeltelijk steun. Ik wil hier mijn verhaal kwijt en ik hoop dat er mensen zijn die reageren.

Ik heb 4,5 jaar een relatie gehad met een jongen. 3 weken geleden heeft hij het uitgemaakt. Ik kon het gewoon niet geloven! Waarom?? in een keer brak heel mijn hart en heb ik voor de eerste keer mijn tranen laten zien aan hem. Ik heb gesmeekt om een tweede kans maar die zat er volgens hem niet in. Hij is gegaan en heb toen een zwaar emotioneel weekend gehad vol vraagtekens.

4 dagen later nam hij contact met mij op dat hij toch wilde praten. Ik merkte al meteen een afstandelijke houding vanuit zijn kant. Hij gaf aan dat hij teveel naar mij leefde en hij nu zijn eigen pad wilde volgen. Ineens de grootste plannen om te verhuizen naar de grote stad en een andere baan. Hij gaf aan dat zijn vlammetje uit was en dat er geen 2e kans in zat. Ik heb het wel gevraagd en dat het me wakker geschud heeft. Maar nee, dat zat er niet in. Hij gaf niet om mij en hield niet van mij. Hij zag mij als een loodzware riem. Dat kwetste mij ontzettend. Verder gaf hij niet meer redenen aan. Hij vroeg me wel of er nog iets was wat hij niet wist over mij. Ik brak in tranen uit en heb hem verteld over een gebeurtenis in mijn jeugd. Hij deed heel lief en schoot meteen te hulp. Ook zijn moeder heeft geprobeerd mij te helpen.