Ik dacht eindelijk weer een beetje sterk te staan in het leven.
Weer aan het werk, weer lachen, weer leven.
Maar nee hoor, net wanneer je weer hardop kunt zeggen dat het de goede kant met jezelf opgaat, gaat het weer bergafwaarts.
Ik droom weer over mijn ex dat we samen gelukkig leven, ik denk weer elke dag aan hem, ik verlang weer naar hem,pffffffffffffff.
Verlangen naar zo'n klojo hoe komt het in mij op!!??
Na alles wat hij mij en mijn dochter heeft aangedaan, hoe kan ik dan toch nog soms stiekem wegdromen over het mooie en fantastische leven met z'n drieen.
En als klap op de vuurpeil hoorde ik nu ook van collega's dat hij weer terugkomt op mijn werkplek.

Woonden we maar met zijn allen een tijdje bij elkaar in een groot flatgebouw.
Het klinkt idioot, maar toch.
Op deze site vind ik zoveel kracht.
Het is zo fijn hoe iedereen zo met elkaar begaan is als ik die verhalen doorlees.
Ik wil jullie allen alle sterkte toewensen, als is het ieder met net een ander verhaal, maar toch voelen we allemaal dezelfde verdriet en pijn.
XXX