This deafening silence is killing me
I’m getting lost in my own head…
Cristal tears whisper softly to me
That our precious love is now dead

My desperate heart cries out to you
My tortured soul hungers for love
But it seems there is nothing I can do
Since you say you’ve had enough

Every second seems like an hour
I feel an icy pain in every single bone
All my emotions are turning sour
The blood in my vains, solid stone

Without you, my love, I can’t make it
I love you with all my soul and heart
But you don’t love me back, not a bit
Losing you, I can’t… It’s just too hard

In november vorig jaar liep ik tijdens een avondje uit een man tegen het lijf die jaren een relatie had gehad met een vriendin van mij. Onze vriendschap was in die periode wel helemaal verwaterd, ik hoorde haar misschien een keer of twee per jaar. Groot was mijn verbazing dan ook toen hij me vertelde dat ze uit elkaar waren. En nog groter was mijn verbazing toen ik merkte dat hij me wel zag zitten. Van het één kwam het ander en het bleef niet bij één avond. In het begin was het allemaal wat moeilijk want zijn moeder lag zwaar ziek in het ziekenhuis en hij was helemaal niet over zijn ex.