Hallo, ik weet niet of er hier nog iemand is die ik nog ken.
Maar voor het geval van wel, Hallo, lang geleden hé
Ja, het is drieënhalf jaar geleden...

Ondertussen heb ik de liefde teruggevonden.
Neen, niet met mijn ex (god behoede mij daarvoor)
Ik ben een leuke meid tegengekomen, ze is nu mijn vrouw.
Ook is ze de beste moeder voor Ellentje die ik mij kan inbeelden.
Ja, mijn kleine meid woont bij haar papa
Jammer genoeg zie ik mijn stiefkinderen niet meer,
alhoewel ze nu aan Ellen vragen hoe het met me gaat (vertelt ze me toch)

lang geleden dat ik hier nog geweest ben...
het was eerder niet durven dan niet willen, bang om met mijn eigen gevoelens geconfronteerd te worden... nu, een half jaar na mijn laatste post, en 18 maanden na dag nul, kan ik eerlijk zeggen dat ik er langzaam maar zeker overheen begin te geraken, dat is, over de pijn... maar de woede over het bedrog en de leugens blijven, misschien omdat er elke maand wel enkele leugens opduiken... en omdat ze het nog steeds vertikt om de kids voor haar spelletjes te laten komen...
gelukkig laten ze zich blijkbaar niet beinvloeden, maar het blijft ze pijn doen... en mij maakt het nog steeds boos...

Blijkbaar zou ze alles doen om me te kwetsen...
Door haar onverantwoordelijk gedrag is ze momenteel dakloos en kan ze onze dochter niet bij zich hebben in haar week, en nu is ze alles in het werk aan het stellen om mijn dochter van me te laten afnemen, maar niet zoals je zou denken om ze zelf bij zich te hebben, maar om haar te laten plaatsen!
Voor wie mijn voorgaande blogs nog niet gelezen heeft, onze dochter is nu 16 maanden oud... En zij wil mijn engeltje in een home laten plaatsen, gewoon om mij te raken! Niet ik ben gek, maar zij...

Na al de pijn waar ze me al door gesleurd heeft, op enkele meters van de eindstreep (over haar geraken) val ik weer eens voor haar...

Waarom doe ik dat?

Ben ik écht zo zwak?

Om bij het begin te beginnen, met het nieuwe jaar komt ze me bezoeken met de kids, en palmt ze me in, doet me denken dat er een hereniging mogelijk is, om me 2 dagen later te melden dat ze buiten gaat vliegen in het vluchthuis waar ze al een jaar verbleef...
Ik steun haar en help haar waar ik maar kan, ik verhuis haar zelfs naar de woning van een vriendin. Ik huur een bestelwagen, sleur haar dozen terwijl ik niet mag heffen wegens een zware lumbago, voer Bryan (7) naar zijn internaat en neem Amber (4) op in mijn huis omdat er geen plaats voor hen is waar ze verblijft. Voer haar de hele week van hot naar her (immo, bank, huizen bezichtigen...).

ik moest vandaag contact opnemen met haar over een beker van ellentje die ze nog had, en toen ik belde waren er terug woorden en smeet ze neer. En toen ik vanavond die beker ging halen bij haar kwam ze buiten als een furie, gooide die beker naar mijn wagen en ging terug naar binnen...
en tot mijn verbazing moest ik hartelijk lachen met die vertoning
plots begreep ik dat ze besefte dat ze mij niet meer kon manipuleren en dus geen spelletjes meer kan spelen met mij, en dat dit haar woedend maakt...
en haar zo zien deed mij écht deugd, raar hé?

gisteravond heb ik om te kunnen slapen moeten grijpen naat de valium die al enkele maanden op het nachtkastje staat
kon niet stoppen van denken aan haar, aan ons, aan wat ze nu doet, bij wie ze gaat liggen (haar oom)...
ik mis mijn stiefkindjes, en ik weet dat zij me ook missen, auw!!!
een nieuw dieptepunt...
doe het liever niet, maar ik moet erdoor zeker?

Gisteravond voor de eerste keer in lange tijd uit geweest, en heb een aardig stukje geacteerd.
Niemand mocht zien hoe rot ik me echt voelde, heb dus een masker opgezet, je kent dat wel, dat masker van de vrolijke vrijgezel. Heb vrouwen versierd die ik totaal niet zag zitten, alleen maar om de schijn hoog te houden dat ik er over was...
Mijn vrienden natuurlijk allemaal dolgelukkig dat ik er ook weer bij was en dat ik over haar heen was. Zo blij dar ik de hele avond getrakteerd ben...
Heb de comedie kunnen volhouden tot ik thuis was, hoe zat ze me ook voerden.
Ik ben blij dat het me gelukt is, ik wou niet overkomen als de zielige eenzame jongen die ik me voelde. Tot ik thuis kwam, dan heb ik uren in mijn bed liggen huilen als een klein kind, tot ik ervan in slaap viel.