heej,

Na veel omzwervingen, ong 7 maand, ben ik vnvd de laatste keer nr d'r toe gegaan. De laatste keer, damn dit klinkt zo onwaar, maar ga het proberen volhouden. Ergens hoop ik nog, maar het besef dat dit me zo aan het beperken is erzo voor zorgt da ik met de handrem op leef, maakt me sterk. Hbe drnet gehuild, geschreeuwd en ook wel gelachen. Gelachen om het feit dat dit alles, haar laten gaan, zo onrealistisch en niet waar voelt.

Hi,

Hi,

Hi,

ff iets van me af schrijven. Heb uiteindelijk weer contact met d'r, en ook weer een afspraak gemaakt. 't Is gewoon sterker dan mezelf. Ik kan niet met het gevoel om dat ik d'r uit mijn leven wil! Ik kan het gewoon niet, als ik een sms krijg dan reageer ik, als ze vraagt iets te gaan drinken, dan kan ik dit enkel uitstellen voor een tijd, uiteindelijk geef ik toe, wil ik d'r zien.

Morning,

Zoals in eerdere blogs reeds gezegd gaat het (of ging het) de goeie kant op. Ze was steeds minder in mijn gedachtenwereld aanwezig en alles kreeg weer zin. Op m'n werk begon de trein terug te lopen, slaag er zelfs in om iedere dag (bijna) op tijd te komen. Kortom, de finishlijn was in zicht, het einde van het "liefdesverdriet".

Hi,

Hi lieverds

Vandaag na redelijk wa op mijn gemak te zijn geweest en na duidelijk te hebben aangegeven als het niks meer word wil ik graag ff afstand. Vandaag krijg ik een sms "hoe gaat het? ben je al verhuisd". What should i do, antwoorden, en eerlijk zeggen tgaat ok of gewoon negeren of gewoon zeggen leave me alone ik wil afstand om dit te verwerken!

greetings xx