Goedemorgen!! Smiley face smiley face <-- helaas is dat niet zo. Een paar dagen al niks meer gepost aangezien het best goed ging.
Af en toe krijg ik nog steeds een terug val (ook nu op dit moment) even per ongeluk haar weer even in mijn hoofd laten, geheel onbewust. (wie doet dit niet) Was er maar een delete knop of een uitstel knop dat je over een paar maanden als je er beter aan was er wel met een glimlach aan kon denken. Jammer genoeg is die er niet.

Tranen rollen over mijn wang,
hoe kan het zijn dat een vrouw/meid van amper 26 jaar oud en amper 166 cm en teder mij zo verdriet kan geven. Ik ben normaal altijd sterker dan dit, ik lach de hele dag door, altijd bezig met sport. Mezelf continue willen verbeteren en het maximale eruit willen halen. Continue bezig zijn en nooit alleen willen zijn. Nu ben ik alleen en komt alles over me heen..

Er speelt meer in mijn leven af, ik zou willen zeggen wat, maar soms is een tijd er zelf er over nadenken misschien ook even beter.

Deze site heeft me goed gedaan om te kunnen praten met onbekende mensen en mijn verhaal te kunnen doen aan mensen die me niet kennen. Ook het verdriet wat anderen hebben laat me weten dat ik niet de enigste ben. Wat ben ik blij dat ik hier via google ben gekomen. Maar man wat is het moeilijk om de dag door te komen. Ik zit nu in de ziektewet (lichtelijk griep) en wil donderdag weer graag gaan werken.

Pfff om daar maar eens mee te beginnen.. Zondag morgen in bed moeten horen dat ze denkt dat het niet gaat werken tussen haar en mij en dat ze er nog niet klaar voor is. Verliefdheid was ook niet echt ter sprake.. Vraagtekens vraagtekens??

Ik zal eerst wat over mezelf proberen te vertellen.