Ik leerde hem 19 maanden geleden kennen...de exman van een collega van mij..Niet echt een ideale keuze,maar goed,hij was wel erg leuk...We werden heel snel verliefd op elkaar..en natuurlijk vertelde hij me de mooiste dingen in het begin..Ik was zn grote liefde,hij kon alleen met mij zo goed praten,ik had m uit een diep dal gehaald,hij had nog nooit zoveel van iemand gehouden.En ik vond het maar wat heerlijk om m te geloven.Voor iemand met zo weinig zelfvertrouwen als ik is het heerlijk om iemand te vinden die jou als zijn steun en toeverlaat ziet...Hij heeft een vreselijke jeugd gehad,die hij nu nog niet kan verwerken..met zn ex kon hij hier niet over praten,en met mij wel..Waren zijn woorden..Ik dacht dat het nooit meer stuk zou gaan..Wat hield en houd ik van hem..Mijn ouders en de rest van de familie konden het absoluut niet met hem vinden..hij is heel dominant en kan vreselijk bot zijn..Hij heeft een zoontje van 2 en ik een dochter van 5 en hij had zo allerlei regeltjes waar hun opvoeding aan moest voldoen..ook al was ik t er niet mee eens..Daarentegen kon hij zo leuk met mijn dochter zitten te vertellen en haar zoveel uitleggen dat ik t gewoon vertederend vond..Bij mij was hij niet bot..wel dominant,maar hij was ook erg jaloers.Dit had ik nog nooit meegemaakt..iemand die mij de moeite waard vond om jaloers op te zijn..Ik vond het prachtig..Het contact met mijn familie en hem werd steeds slechter..geen probleem..ik koos voor hem.Tot de verjaardag van mijn dochter..hij heeft zich toen zo vreselijk misdragen,oomdat hij volgens hem te weinig aandacht kreeg,dat ik het in een boze bui heb uitgemaakt.Hij was gebroken en ik kreeg voor de voeten gegooid dat ik de zoveelste was die hem in de steek liet en mijn belofte om er altijd voor hem te zijn niet nakwam..Na een week heb ik toegegeven...Ok,we proberen het opnieuw..Ik heb me er volledig voor ingezet er iets van te maken,en ik dacht hij ook...Tot afgelopen 5 december..na precies 19 maanden stuurt hij me een smsje met de text..het zal nooit zo worden als wat ik gehoopt had..het klikt niet tussen mij en je familie,ik zet er een punt achter..ik kan dit niet meer.Ik heb een knop omgezet,je hoeft niet te proberen me terug te krijgen want als ik het uit maak blijft het ook uit.Ik zal altijd van je houden,zal nooit meer zo verliefd worden als op jou,maar de relatie is over..Ik ben er nu nog steeds kapot van..Ten eerste dat hij t uitmaakt via een sms,en dat hij me na dat ik iedereen aan de kant heb gezet voor hem,hij me zo laat vallen...Ik heb 2 weken lang geprobeerd hem tot rede te brengen,heb allerlei voorstellen gedaan om de situatie te veranderen,maar nee..het is uit.Tot overmaat van ramp kreeg ik een paar dagen geleden weer een berichtje..ik heb iemand anders leren kennen...Ik weet echt niet meer wat ik moet doen..Ik ben boos op hem,maar het verdriet overheerst,ik wil hem boven alles en wat iedereen ook zegt het allerliefste terug..Ik zou er alles voor doen..Zwak misschien?Ik weet het,maar ik mis hem zo erg dat ik gewoon niet meer functioneer..soms sta ik al tien minuten voor me uit te dromen..tot iemand zegt wat doe je...Wat moet ik nu zonder hem?Ik heb 19 heftige maanden met hem gehad..heftig in de zin van veel liefde,veel lol,maar ook veel ruzie en verdriet,en nu eindigt het ook nog eens vreselijk heftig...Gisteravond is hij mijn sleutels terug komen brengen...Ik zag m en was op slag weer verliefd..Hij heeft me heel lang vastgehouden en ik heb vreselijk gehuild..Hij zegt dat ik het moet laten slijten,dat we vrienden kunnen blijven,maar hoe kan ik dat?Ik word nu al gek van de gedachte aan zn nieuwe vriendin..dat ze samen in zijn nieuwe huisje zitten..bij de spulletjes die ik uit liefde voor hem gekocht heb..Hij zegt dan..ze zal meteen weten dat ik ze van jou heb gekregen...maar wat heb ik daar aan???Het liefste ging ik nu naar m toe,ook al weet ik dat hij zou zeggen dat dat geen goed idee is..Op smsjes antwoord hij niet meer,want hij denkt dat dat het beste voor mij is,dat mijn verdriet dan sneller over gaat...Maar ik raak er alleen maar van in paniek...het is een teken dat ik hem echt kwijt ben...ik wil niet meer leven op deze manier..zo voelt het echt..