M heeft zijn sleutelbeentje gebroken. Ik bood hem aan voor hem te koken, hoewel ik weet dat ik mezelf voor de gek hou. Ik moet hem niet meer opzoeken, niet meer bellen. Maar ik kan het gewoonweg niet. Toch gebeld. Hij zit bij zijn ouders. Mammie zou hem wel vertroetelen. Bah, altijd al een hekel gehad aan het geclaim van zijn moeder. Kom niet aan zoonlief, want dan krijg je mama er gratis bij. Ik ben maar even langsgegaan. Hebben weer gepraat over ons. Hij zegt nog steeds erg gek op me te zijn, maar we hebben geen toekomst samen. We moeten er ook niet op hopen volgens hem. Toch doe ik dat.