hyves en msn, en al die goed bedoelde ellende is gewoon te dodelijk. je blijft maar kijken of die aandacht heeft van andere meisjes ofzo. Terwijl je eigenlijk jezelf dr alleen maar kapot mee maakt. maar tog je wilt duidelijkheid voor jezelf, je wilt hem in de gaten houden, want het voelt alsof die nog steeds van jou 'is' al is dat niet meer zo. kapot ga ik ervan als hij weer tege me praat alsof er niks gebeurt is. ik hbe et niet meer zo moeilijk als eerst [ al kan dit ook gewoon een fase zijn, waarna weeer een of ander dieptepunt volgt] maar dat kan ik gewoon niet uitstaan. en om nou alles te verwijdere is de tijd nog niet rijp voor.

ik mag dan wel 16 zijn, maar heb tog wel degelijk verdriet om een relatie, die na 7 maanden is be?ɬØndigd. geen kalverliefde zoals ze dat noemen. [njaa dat vind ik dus van niet].Hij was tog wel mijn eerste 'echte' vriend.
Gek word ik van de verlangens die er nog zijn naar hem. Ik voel nog net zoveel voor hem als eerst. kwou dat ik die gevoelens uit kon zetten of dat zich er ergens een 'prullenbakje' bevind waar je die gevoelens en verdriet kon dumpen. dit van me af schrijven doet opzich goed. maar bij elk woord komen de tranen weer + die mooie herrineringen. Als ik me bedenk dat het verwerkingsproces zo lang duurt heb ik gewoon nergens zin meer in. Ook niet in mijn examens. die nogal belangrijk zijn ;[