heb antwoord gehad op mn vraag of ze me iets niet vertelde...
en neen, het was zoals ze zei, de twijfel die terug was en deze keer deed haar dat besluiten om nu toch de relatie te stoppen en niet nog eens te proberen...

anyway, het is nu zo, kan er toch niets aan veranderen, ik ga verder heb ik besloten...
heb nog wel golven verdriet maar voel ergens dat ik klaar ben om de draad terug op te pakken

voel me zo verdrietig...

eigenlijk weet ik niet goed wat ik voel nu, alleen maar veel verdriet, zoveel verdriet...
al de hele dag knoop in m'n maag, knagend gevoel van constant superzenuwachtig te zijn...

op dit moment zou ik ze willen smeken om terug te komen en tegelijk ben ik ook kwaad op haar en wil ik ze niet terug...

zoveel tegenstrijdige gevoelens, vragen, onbegrip, verdriet...

kom juist thuis en lag brief in de post
ze bedankt me voor de mooie tijd samen, zegt dat ze weet dat ihaar beslissing wsl niet goed kan volgen, ze heeft tijdens de relatie verschillende twijfelmomentengehad en haar beslissing voelt nog steeds goed aan...
ze heeft het nupas gedaan omdat er veel meer momenten geweest zijn waarop ze liefde voelde en zin om iets op te bouwen...
maar de twijfels bleven terugkomen...
ze wenst dat ik gelukkig mag worden en bedankt me voor alles

pfffff, voel me nu tegelijk verdrietig en kwaad
en toch hou ik nog van haar en heb ik nog hoop...

ik mis je zo hard... zou graag iets proberen... een laatste super romantisch gebaar om je te tonen hoezeer ik aan je denk en je mis... maar... vrees alleen maar tegen de lamp te lopen en je nog meer af te stoten... en... eigenlijk hoop ik op zoiets van jou naar mij toe... pfff... moeilijk... ga je niets sturen... maar dat is eecht moeilijk...

gisteren en vandaag naar Pukkelpop geweest ter afleiding
leuk, warm, goeie muziek...
alleen jammer dat jij constant in mijn gedachten zit...
mis je zo fel... enorm...

Dag M,

Het gaat me niet, je spookt de hele tijd rond in m'n gedachten.

Je hebt me zoveel pijn gedaan, mijn hart gebroken, vermorzeld, vertrappeld. En toch, toch zou ik liefst van al in je armen liggen.

Zal het even schetsen. We zijn nu (bijna) 2 maanden uit elkaar. In het begin was er nog regelmatig sms en email contact omdat ze terwijl ik werken was haar spullen kwam opruimen/halen. Dat heeft de eerste twee weken geduurd. Toen heb ik gevraagd contact tot een minimum te beperken, wat ze ook deed.

Dan was er de verhuis (19 juli). We hebben toen afscheid genomen. Sindsdien heb ik niets meer gestuurd (geen sms, email, tel).