dagje op, dagje neer, dagje op, dagje neer...
misselijk word ik ervan

't gaat relatief goed eigenlijk, ik merk voorruitgang maar dan plots een herinnering, bijvoorbeeld de sneeuw hier en moest ik zonder ik 't kon stoppen terugdenken aan de pret die we hadden de vorige keer dat het hier sneeuwde... pff...

en ik voel me ook anders worden, raar om te beschrijven, het gemis is er nog, o man wat mis ik ze soms (of wie ik dacht dat ze was), en de golven van verdriet zijn er ook nog, maar met wat meer tussenpozen

Plots op nieuwjaarsdag deed ik m'n mails open en m'n hart sloeg een tel over, een mailtje van haar, na al die maanden no contact.
Niets speciaal, gewoon haar beste wensen voor 2013 en enkele vragen, hoe gaat het met je, en op je werk en met je ouders.

Natuurlijk was ik er even ondersteboven van, had het eigenlijk niet verwacht, maar tegelijk deed het me ook minder dan ik had gedacht.

"Je cherche dans la mort la vie, 
Dans la prison la liberté, 
La santé dans la maladie, 
Dans le traître la loyauté. 
Mais mon infortune est si grande 
Que le destin impatienté, 
Si l'impossible je demande, 
M'a le possible refusé" 

There are things that we don't want to happen but have to accept, things we don't want to know but have to learn, and people we can't live without but have to let go.

het is nu ongeveer 6 maanden geleden dat je, onverwacht besliste om onze verloving en relatie af te breken
begrijp het nog steeds niet zo goed maar respecteer je beslissing
omdat het voor mij te moeilijk was heb ik vrij snel de no contact toegepast, iets waar je het, jou kennende, waarschijnlijk zeer moeilijk mee hebt gehad, jij die al zoveel hebt meegemaakt en mensen hebt verloren en die altijd bij mij terecht kon
maar je zal wel begrijpen waarom
op een bepaald moment moest ik vr mezelf kiezen, wou ik dit kunnen overleven
en overleven is het ook geweest deze maanden

voel me de laatste tijd zo verloren
alleen, niemand meer om mn leven mee te delen, om een knuffel te geven of te krijgen op moeilijke momenten
om me te steunen, om mee te babbelen over vanalles, om gezellig mee samen te zijn, om samen iets mee op te bouwen, gek mee te doen, mee te dromen en genieten...

ooit komt dat wel terug, hoop ik, niet opgeven, volhouden denk ik dan, keep on smiling...

maar soms wordt het me even teveel en moet ik het hier even kwijt