He fijn, gister eindelijk weer een goede dag gehad, nadat ik echt 2 klotedagen heb gehad. 's Middags lekker gewerkt en daarna geborreld met collega;s...Ik betrapte mezelf erop dat ik zelfs soms niet aan hem dacht.... Zelfs toen ik thuis was had ik nog een goed gevoel.... Vandaag een vrije dag. Had me voorgenomen om redelijk op tijd op te staan. Maar het is me weer niet gelukt... Zo stom.. En ineens komen de tranen en het verdriet dan weer..... Zal ik het ooit los kunnen laten?

Ik heb gister zo'n verschrikkelijke rotdag gehad... Heb onze relatie van de afgelopen 10 jaar nog eens goed geanaliseerd en heb mezelf zoveel verwijten gemaakt. Er moet wel iets verschrikkelijk mis met mij zijn als je na 10 jaar zomaar wegloopt. Nooit heeft hij aangegeven dat hij zich schijnbaar niet happy heeft gevoeld in onze relatie...
Ik zou zo graag van alles tegen hem willen zeggen en vragen willen stellen. Vertellen wat dit allemaal met mij heeft gedaan. Maar ik weet dat hij me niet te woord wil staan en dat het eigenlijk ook helemaal geen zin heeft.... Het lost niks op.

Het is nu ruim 3 maanden geleden dat mijn ex mij als donderslag bij heldere hemel heeft verlaten. Ruim 10 jaar zijn we samen geweest en hebben we het altijd erg goed gehad. We waren geliefden maar ook soulmates. Hij was lief, zorgzaam en sociaal. Daarnaast had ik de ilusie dat we altijd goed met elkaar konden praten. We deden heel veel samen. Ik dacht echt dat ik mijn droomman had gevonden, de man met wie ik oud zou worden en kinderen zou krijgen. Nooit hebben we relatieproblemen gehad en we zijn altijd zeer respectvol met elkaar omgegaan.
Maar hoe anders bleek hij te zijn..... 3 maanden geleden is hij van de 1 op de andere dag bij me weggelopen en bij een vriend ingetrokken. Inmiddels heeft hij al een andere woning.
Vanaf het moment dat hij met het nieuws kwam dat hij me ging verlaten is hij veranderd in een ander persoon. het is net alsof ik jaren met een vreemde heb samen geleefd. Hij had alles ook goed voorbereid. binnen 1 uur heeft hij al zijn spullen gepakt en is vertrokken zonder ook nog maar 1 woord te zeggen.
De weken daarna heeft hij me behoorlijk onder druk gezet om alles in no time financieel af te handelen, voor zover mogelijk en heeft me daarmee verschrikkelijk gekrenkt.
Tot nu toe heb ik eigenlijk totaal geen idee waarom hij mij heeft verlaten. En ik weet ook dat ik dat antwoord nooit zal krijgen.... Ik weet eigenlijk wel zeker dat er een ander in het spel is... Maar daar zal ik nooit een antwoord op krijgen, hij weigert tekst en uitleg te geven. Maar juist zijn gedrag nu, ontwijkend, krenkend, keihard, alle confrontatie uit de weg gaan, geeft voor mij wel aan dat er iemand anders moet zijn. Waarom moest alles anders zo snel worden geregeld....
Inmiddels ben ik 3 maanden verder en nog steeds kapot van verdriet. Heb het nooit zien aankomen. Hij heeft nooit aangegeven dat hij niet lekker in zijn vel zat of wat dan ook.... Wist ik maar wat er aan de hand was. Je geeft jezelf nu de schuld van alles en blijft jezelf verwijten maken terwijl het eigenlijk totaal geen zin heeft omdat ik niet weet waarom hij is weg gegaan....
Je vraagt je wel eens af, kom ik hier ooit weer uit. Ik genoot verschrikkelijk van het leven; nu is het voor mij een hel geworden!