Ja, dacht ik gisteren even uit de achtbaan van ldvd te kunnen stappen..

ik maakte mijn gordel los..en (zie mijn vorige blog) zag mijn ex weer op de sportschool.
We kusten elkaar op de wang nieuwjaarswensen..en zoals Quasi het treffend beschreef: tja, als twee magneetjes te dicht bij elkaar komen. Pats!

en nu zit ik hier: mijn ogen zijn nog dik van het huilen. Mijn hoofd zit dicht. De hele nacht voelde net zo onstuimig als de storm..gehuild, gelopen, niet geslapen, gelezen, gedraaid, gemaald, pfff..

Tja, ik was gewaarschuwd door jullie...

dat er een terugval kan komen als je je ex weer ziet..

waar ik vorige week nog zo dapper was..zo zit ik nu weer in tranen..

heb mijn ex weer gezien op de sportschool. Gelukkig nieuwjaar gewenst..met zoen (op de wang) en vasthouden. .
Pfff...wat voelde het fijn even dichtbij...maar tegelijkertijd zo gruwelijk ver weg...

Toen ik hem later vroeg hoe het me hem ging, zei hij slecht, keek me lief aan en aaide me over mijn wang. daarna liep hij weg. Ik zag dat hij het moeilijk had..

Wat volgen de nieuwe blogs elkaar op...ik kan het bijna niet bijhouden om bij te lezen!
Wat een verdriet lees ik allemaal! Wat een twijfels, gedachten, gebeurtenissen allemaal in de afgelopen paar dagen. Ik wil overal wel op reageren..maar dat lukt niet.

De ik die zichzelf
in je omhelzing verliest
en terugvindt, is niet
dezelfde die op loden voeten
je leven uit loopt
en een ander dan de ik
die zichzelf wijsmaakt dat je
er nooit bent geweest.

Alle drie opgesloten
binnen mijn huid zijn ze slaags
geraakt in een oorlog
op leven en dood.

Hanny Michaelis

Een gedichtje dat aansluit bij mijn gevoel op dit moment..

Na twee weken zag ik mijn ex vandaag weer. Op de sportschool. Tijdens mijn wekelijkse sportavondje. Hij komt er ook altijd. Maar ik wilde niet dat mijn ldvd mijn sportavondje zou afpakken.

Het was fijn om hem te zien. Maar ook moeilijk. Maar een heftige terugslag, waar ik toch ook wel bang voor was, bleef uit. Er zat een soort stoere berusting in mij. Ik heb de touwtjes van mijn leven wat meer in handen. Ik heb hem anderhalve week geleden gezegd dat hij geen contact meer met mij moest zoeken. Ik heb zijn mobiele nummer ook gewist.

Ik lees zoveel herkenbare dingen hier. Allemaal verdriet omdat we de ander missen. Een zoektocht om jezelf weer te vinden en trots op jezelf te zijn! Je eigen leven weer op te bouwen, zonder de ander. Momenten van intens verdriet. Beseffen dat het toch niet ging. Langzaam misschien toch de hoop laten varen dat het weer goed komt. Dan weer mezelf zo rot voelen. Niet snappen dat iets dat zo goed voelde zomaar stopt. All you need is love nog niet kunnen kijken omdat het te confronterend is.

Gisteren lag ik in bed en pakte van het tijdschriftenstapeltje dat ik net van een vriendin gekregen had, een flair. Het zou wel het lot zijn, maar er stond een artikel in over ldvd.

Waarschijnlijk staat het hier wel ergens op de site. Maar iedereen met ldvd gaat door dezelfde 6 fases. De één vliegt er doorheen en is binnen no time weer de oude, de ander heeft wat langer nodig. Je kunt ook van fase 5 terugvallen in fase 1. De belangrijkste flairwijsheden op een rijtje

1) Ongeloof ik ga weg