Mijn hele wereld staat op zijn kop. Ik had een heel goede relatie.. dacht ik. Met een lieve, eerlijke jongen. Hij wilde samenwonen en net toen ik aan het ideel wende maakte hij het uit. Ik was te emotioneel. Daar ben ik erg van geschrokken. En ineens istie weg. Het gevoel is weg zei hij. Er speelde meer ( hij is introvert) Ik heb stoer gezegd ( met trillende benen) dat hij het niet ineens uit hoefde te maken, maar misschien even tijd voor zichzelf nodig had?? Nu al ruim anderhalve week niets gehoord. Tot ik hem vroeg wat hij met zijn verjaardag wilde. ( per sms) Had namelijk al veel geregeld ( voor het ineens uit? was)..