....Waarom voel ik me, zelfs na zolang,nog steeds zo slecht? Terwijl de tijd verstrijkt, en ik meer heb kunnen nadenken, begin ik in te zien wat ik wel allemaal niet fout heb gedaan.Het schuldgevoel vreet aan me, wetende dat t mijn schuld was en ik m gewoon kwijt ben. Ik wil veranderen, ookal weet ik dat t eigenlijk geen zin meer heeft.Ik heb alles geprobeert, maar hij ziet me gewoon niet meer staan. Een deel van mij zegt me dat ik t gewoon moet vergeten,en hem los moet laten.Maar alleen de ged8te daaraan beangstigd me al. Het enige zeker in mn leven, het enige waarop ik terug kon vallen, is weg...ik zal me er maar bij moeten neerleggen, en t feit moeten accepteren dat ik al die tijd in een leugen heb geleefd.