hallo!

Wat een leegte... Gisteren een leuke avond gehad met een vriendinnetje, maar vnvnd en de rest van de week nog helemaal niks in de planning! pff.... wat zie ik op tegen de week, tegen de avond, tegen morgen... ik moet echt iets gaan zoeken om die leegte op te gaan vullen.. vriendinnen wonen verspreid over het land, dus niet in mijn stad (ja 2..)..

ik word soms zo depri van avonden alleen zijn, op de bank zitten en niemand die me nodig heeft..
Dan ga ik alleen maar denken, hem missen, janken, enz...
En op de bank zitten, daarmee ontmoet ik ook geen leuke nieuwe mannen!

In het begin is iedereen erg betrokken. vragen ze elke dag hoe het met je gaat, bellen ze, smsen ze, maarja het leven gaat door, ook voor hun. mn vriendinnen en mn collega's. ik merk dat het 'heftige' er nu af is (het is nu 3 weken geleden dat het uit is gegaan).. ik voel me nu zo f*cking eenzaam! zit ik hier alleen, net bordje eten gekookt, lopen janken boven de pan pasta, want pfffffffffffffff wat had hij hier bij me moeten zijn! me vasthouden! lieve woorden! iemand die me AANDACHT EN LIEFDE geeft! auw auw wat doet dat fijn.. wat is dat een leegte..

Pfff wat kan je gevoel snel omslaan. Van het weekend gaan stappen, goed naar m'n zin, en ineens had ik het helemaal gehad. Al die stomme gasten in het café, donder allemaal op, ik wil er maar 1! Op dat moment miste ik m'n ex zo erg.. Kon hij me maar vasthouden. Met hem was alles zo vertrouwd.. Toen ik al die mannen zag voelde ik me zo leeg van binnen.. Wie gaat er ooit zo van me houden? Van wie ga ik ooit weer houden? Alles opnieuw opbouwen.. Ik verlangde zo naar m'n ex..

Toen ik 18 was kreeg ik met hem. Hij was mijn alles. Onze relatie was leuk, spannend, ga zo maar door. Op een gegeven moment veranderde dat. Het ging langzaam, maar toch, het veranderde. Ik werd onzeker, afhankelijk, kreeg erg veel behoefte aan bevestiging, aan zekerheid. Waar kwam dit vandaan? Zo was ik niet. We kregen ruzies, om stomme dingen. Waarom? Ik had er lang over nagedacht, maar het lag niet aan hem, ook niet aan mij, het lag aan ons. Onze karakters pasten niet bij elkaar. We haalde juist het slechtste in elkaar naar boven.