We zijn nu bijna een maand verder.
Het gaat al beter met mij.
Hoewel ik nog heel vaak aan hem denk probeer ik me er toch overheen te zetten...
"Hij is het verdriet allemaal niet waard", probeer ik dan te denken.
Ik hoor niets meer van hem en het is goed zo.
Soms heb ik nog de neiging om een smsje te sturen en te zeggen dat ik hem mis, maar uiteindelijk doe ik het dan toch niet.
Binnenkort is het mijn verjaardag, ik ben benieuwd of hij dan iets zal laten weten, maar ik denk van niet...
Ik heb moeite met het gewoon te geraken, na bijna 2 jaar elke dag iets van hem te horen en hem te zien is het nu moeilijk om niets meer van hem te horen.
Maar waarom zou ik nu zitten te treuren als ik nog een heel leven voor mij heb?

Ella