Ik weet het is over en uit.
Maar het blijft lastig om het een plek te geven.
Toch blijf ik kijken op mijn telefoon of mail of er niet stiekem iets van hem binnenkomt..
Is dat herkenbaar?
Ik voel mij nog verliefd, verlang veel naar hem (...), is dat normaal na 2 maanden geen contact?
De afsluiting was niet fijn te noemen. Rijtje verwijten gesproken naar hem toe, ook wel lieve woorden gesproken via een mail en een sms maar ik heb nergens iets op terug gekregen, reactie, antwoord, niks. Hij weet niet hoe hij er mee om moet gaan hoorde ik van iemand. Tot de laatste keer dat ik hem heb gezien heeft hij gezegd veel voor mij te voelen. Lijkt mij dan heel apart dat het gevoel van de ene op de andere dag weg is.
Als ik nuchter denk. De relatie werkte niet heel best. Misschien zit hij er wel net zo mee als mij maar hij laat dat niet merken, hij weet er niet mee om te gaan. Ik kan niet voorstellen dat hij mij niet mist of niet meer aan me denkt, dat was altijd een groot geval, hij wilde mij altijd bij zich hebben ook na onze relatie wat nog maanden lang door ging tussen ons.
Ondanks die verwijten weet ik dat ik hem niet heb weggejaagd, want als de liefde puur wederzijds was dan kwam er echt wel een reactie van zijn kant, dan had hij wel wat laten horen of dergelijke, in ieder geval iets. Hij is nu met iemand anders en daarom laat hij het los, daarom laat hij mij hard los. Iemand waarbij er meer kansen van slagen in zitten dan met mij, iemand die beter bij hem past in een relatie.
Maar om mij dan zo langzaam aan de kant te schuiven? Dat vind ik gewoon onrecht.
Ik heb veel voor hem gedaan, ik was een heel speciaal meisje in zijn leven, zijn woorden.
Hij laat niks meer horen, best ik respecteer, ik accepteer dat.
Ik hoop ooit nog iets te horen, ik wacht er niet op, maar stiekem hoop ik het.
Ik heb laten merken dat ik van hem heb gehouden en dat weet hij echt wel maar hij doet er niks mee.
Oke dan is dit zijn keuze en dat heb ik dan ook te accepteren.
Soms heb ik nog wel eens de neiging om een lief smsje te sturen. Geheel afsluiten met een grote punt.
Een laatste kus, omdat ik toch erg veel van je heb gehouden.. het beste.
Maar ik heb reacties gekregen van jullie dat het weinig zin heeft, dat het niks gaat opleveren. Het zal dan puur voor mijzelf zijn, voor mijn eigen gevoel.
Maar voorlopig nee, doe ik het niet.
Ik hou de waarde bij mezelf en laat hem niet merken dat het mij wel wat doet en ik hem mis.
En toch hoop ik nog eens wat te gaan horen.
En zo niet dan kan je zo een persoon beter kwijt dan rijk zijn want dan zegt dat ook hoeveel waarde iemand aan je heeft gehecht.
Mooie en lieve woorden spreken ze makkelijk uit maar als het ergens op aan komt.. Ho maar dan kan de knop zo om zonder enig antwoordt.
Het maar te nemen met hoe het is.
vrouwtjee
Heel herkenbaar hoor het steeds willen controleren van de mail en sms, wees niet te streng voor jezelf.
Probeer je drang zo nu en dan wat uit te stellen en als dat niet lukt ook OK.
Ik nam mijn mobiel ook mee naar bed, je weet maar nooit, luister goed naar jezelf op een gegeven moment besluit je bv om hem beneden te laten.
Ik had op een gegeven moment een half jaar niks van hem gehoord toen weer een smsje en ja hoor keek weer dagelijks geregeld of er weer een berichtje was.
Jezelf op de kop geven daarvoor werkt alleen maar avrechts, je heb al genoeg met negatieve gevoelens over jezelf te dealen.
Wees een beetje mild voor jezel, en alles word heel langzamerhand iets makkelijker, maar het heeft veel tijd nodig.
Liefs, Principessa
vrouwtjee
Ik herken jouw situatie min of meer, alhoewel de omstandigheden verschillend zijn. Ik wil ook graag contact hebben met mijn ex. Maar het is me duidelijk dat ze dat absoluut niet wil.
Volgens mij is het een kwestie van tijd om terug dat contact te verkrijgen waar we op hopen. Al is er geen 100% zekerheid dat het positief zal uitdraaien. In tussen tijd moeten we ons leven zo positief mogelijk leven.
hai daar Vrouwtjee,
Hai Vrouwtjee,
Wat een geworstel allemaal hey?Ook jouw gevoelens van acceptatie van onrechtvaardige behandeling,van verlangen,onbegrip,begrip..enz. lopen allemaal door elkaar.Een soort oorlog in de ziel.
Maar heus,ook jij komt al dat geworstel te boven en ook jij zult als winnaar tevoorschijn komen.
Ik heb dat ook hoor dat ik nog zo naar hem kan verlangen,na 3 maanden.Bij mij lijkt het wel hoe meer tijd verstrijkt zonder hem hoe meer ik naar hem verlang!
Net een zeemansvrouw waarvan de man op zee is voor de visvangst...alleen..snik snik...mijn mannetje is overgestapt op een ander bootje en is gaan varen op een heel andere zee.Die komt nooit meer terug.
Maar even over dat verlangen..da's naar mijn idee normaal.Alleen je moet het niet erger maken dan het al is en romantische gedachten aan hem proberen te kappen,dus er niet in mee gaan.
Wat dat betreft hebben wijzelf de macht om onze gedachten te sturen,en kunnen wij zo denken wat ten goede voor onszelf zou zijn.
Maar ja ik weet het,makkelijker gezegd dan gedaan
Maar er is een uitweg,we lopen niet op een doodlopende weg en we staan niet met onze rug tegen de muur.
Ik leef met je mee Vrouwtjee
Hug you,Philosu