Gister was de grote dag, meneer zou gaan Verhuizen met een grote V. Ik heb de hele dag op de bank zitten huilen met mijn schoonmoeder, was wel fijn, terwijl hij dingen "verhuisde".

Zijn moeder heeft, toen ze het hele verhaal van mijn kant had gehoord, tegen hem gescheeuwd van waarom hij dit deed ("weet ik niet..." bah!) en, als hij dan zo nodig even weg moest, waarom hij dan niet alleen de noodzakelijke dingen mee nam ("omdat ik niet weet hoe lang dit gaat duren").

Maar, wat ik nou zo vreemd vind, is dat het lijkt of hij uiteindelijk toch naar zijn moeder heeft geluisterd. Hij heeft z'n boeken mee genomen, z'n spul voor school, en z'n kleding enb toiletspullen, samen met 2 kasten die van hem waren (nu liggen al mijn boeken dus op de grond, erg fijn...maar dat doet er niet toe). Wat hij heeft laten staan: alles van CD's tot speelgoedautootjes, net een beetje te veel om te zeggen dat hij het "per ongeluk" heeft vergeten. Een tafel vergeet je niet, net zo min als twee stoelen. Je bent niet 's ochtends de printer aan het ontkoppelen om hem vervolgens te laten staan.

Mensen, net zoals ik in de poll heb gezet, wat moet ik hier in Godsnaam mee? Als je definitief weg bent, laat je toch niet dit soort dingen achter, van alle originele CD's van je favoriete groep tot de stofzuiger?

Dit is zo verwarrend. Het wordt nog erger. Gister zaten we nog evne na te praten op de bank, vroeg ik hem wat hij voelde, of hij al een beetje spijt van had en begon te beseffen wat hij allemaal had aangericht, inclusief huilende moeder. Antwoord, nog geen uur nadat de "laatste" vracht naar zijn huis was gegaan, en hij dus nog niet eens alleen in dat huis was geweest: "Tja, het begint nu een beetje te komen. Misschien was dit inderdaad wel stom. Ik voel me aan de ene kant wel opgelucht, maar aan de andere kant twijfel ik heel erg of dit wel het goede idee was". Eikel, kom dan éven een dag of zo, een paar uur, eerder achter die conclusie.

Doorbraak: ik kwam net thuis van school, stond er weer een emmer vies vissewater van het aquarium in de gang, en de vuilnis was ook niet uit de vuilnisbak gehaald, zoals beloofd. Voor het eerst voelde ik een beetje opluchting dat dat in ieder geval de komende tijd niet meer gebeurt.

Nu nog hopen dat hij tot bezinning komt, en beseft wat hij allemaal kwijt is...niet alleen mij, maar ook een thuis, warmte, de steun van vrienden en familie. Probeer dat maar eens te vinden in je flesje bier, jochie.

"Wat wil je nou?"
"Weet ik niet..."

Bah!

Bedankt voor het lezen van mijn zeurverhalen!!!

Liefs een Janneke die nog steeds het gevoel heeft dat alles wel op z'n pootjes terecht komt!