Vandaag is moeilijk.
Ik kom mijn bed niet uit, ik ben zo moe en de tranen blijven maar komen, soms een schep woede, maar bovenal tranen, en ik mis hem, zijn dagelijkse berichtjes, zijn alles. Maar wat ik niet mis is de dagelijkse portie woede, twijfel of onzekerheid, al had ik die de afgelopen maanden liever, omdat ik wist dat ik anders hier doorheen moest, en nou sta ik hier alsnog. Een hart in stukken en ik weet me geen raad met mezelf. check de hele dag wapp. Maar het blijft stil, en daar ben ik dan ook weer blij om, want van contact gaat dit alleen maar meer zeer doen. Soms een brok hoop, ja maar wat nou als, en dan mezelf weer moeten vertellen, de hoop is op, je moet hier doorheen, het is niet anders. Ik mag dit bed van mezelf vandaag, ik mag mijn tranen en mijn gebroken hart.vandaag.. Maar ik moet verder. Dit alles neemt me nou al maanden in beslag en ik raak er zo op van. Ik voel geen wrok meer, het is gewoon overduidelijk klaar en ik heb de juiste stap genomen dit niet meer te pikken. Ik kan de positieve punten van deze keuze in de verte ook wel zien liggen, maar voor nu voelt t of mijn zielsmaatje, m'n grote liefde m'n hart uitgebroken is, en kom ik maar niet los ga joude herinneringen, waarom komen die nu allemaal op? Er tegen vechten lijkt zinloos. Is dit rouwen? Gaat dit over? Ik voel me losgebroken van de wereld, of alles zonder hem minder waarde heeft, degene met wie ik altijd alles kon delen is weg. Ik accepteer, maar wat een pijn. Vanavond mag ik van mezelf niet drinken, dat stond ik mezelf gister toe, maar besef ook wel dat ik daar mezelf niet mee help. Ik hoop ergens deze week ook te kunnen stoppen met roken, dan kom ik misschien weer wat aan, en ik hoop dat ik morgen weer normaal wat eten binnen kan houden want mijn maag draait zich momenteel om bij alleen al de gedachte er aan. Het blijft zo diep voelen, ik heb t verpest.. Waarom heb ik niet dit, waarom heb ik niet dat, om dan weer mezelf tot de orde te roepen dat ik niet beter kon, hij ook niet en nu is er teveel kapot om dit weer te kunnen helen. Klaar. Mijn hart doet zeer. En dat is gewoon zo. Punt. Au.