Hallo Allemaal,
Al een tijd terug heb ik mijn verhaal op de site gezet.
Het staat nu bij nummer 10 zo'n btje... de titel luid "lang verhaal"
En hier ben ik weer... waarschijnlijk ook met een lang verhaal.

Eerst wil ik de mensen die op mijn bericht hebben gereageerd bedanken,
zo'n jongen verdiend mij gewoon niet, daar hadden jullie gelijk in.
Maar het is allemaal zo moeilijk.

Het gaat nu redelijk met me, maar ben er nog steeds niet overheen, dagelijks denk ik nog aan wat er die tijd is gebeurd. Soms met veel lol, maar vaak met trieste blikken.
Ik kom die jongen nog redelijk vaak tegen, en we kletsen ook wel wat, maar het is allemaal anders, anders dan dat ik had verwacht.
Ergens denk ik nog dat ik van deze jongen hou. Hoe raar het ook klinkt!
Wat er die drie maanden is gebeurd, was natuurlijk ook niet zomaaar iets.
Tenminste voor mij niet... nu ik weet wat er eigenlijk allemaal achter zat, was hem voor hem blijkbaar wel niets, en dat doet me pijn.
Al die tijd heb ik gelooft dat er iets was, en dat hij van me hield.
Nou niet dus.
Sommige kerels, wat moet je dr mee!

Nou ik heb verteld dat ik nadat het over was tussen S en mij, dat ik zijn broertje beter heb leren kennen. Hij heeft me toen heel goed opgevangen en nu zijn we de beste vrienden.
Maar ik voel meer voor hem, ik ben stapelverliefd op hem. En het vervelende is, dat ik geen duidelijkheid van hem krijg.
In Januari heb ik met hem gezoend, maargoed toen hadden we allebei een paar drankjes op, ik had er natuurlijk geen problemen mee. Maar de volgende dag dat ik hem sprak zei hij wel dat het niet zijn bedoeling was, de dingen werden er niet makkelijker op gemaakt door die zoen en die tijd zouden we elkaar minder gaan zien.
Maar dat kwam er niet van, van zijn kant niet, elke avond belde hij me nog, en elke dag smsde hij me. Ook kwam hij nog 4x in de week langs om ff een bakkie koffie te drinken... en voor mij was dat natuurlijk allemaal erg warrig. Toen ontstond de onduidelijkheid al.
De vraag "wat wil hij nou?" tolde iedere minuut door mijn hoofd.
En nu nog!
2 weken geleden met de carnaval... weer waren we allebei aangeschoten, en weer hebben we gezoend, en niet alleen gezoend. Die dag erna, wij vierden nog carnaval ben ik s'nachts met hem naar bed geweest. Die avond waren we wel allebei zo dronken als een toeter... en ik weet nu niet wat ik ervan moet vinden.
Ik heb er geen spijt van... maar ik vind het gewoon erg jammer dat we er niet met een nuchtere kop bijlagen, en dat we ervan konden genieten.
Ik heb het er wel met hem over gehad, maar er kwam bij hem gewoon nix duidelijks uit.
Nix waar ik wat aan had.
De ene x zegt ie dat ie wel wat voor me voelt, de andere x zegt hij dat we gewoon goede vrienden zijn en meer niet.
Ik weet niet wat ik ermee moet... en op het moment word ik al helemaal gek, want ik heb hem gister gemaild en gesmst... vandaag weer gesmst... en ik hoor maar nix van hem.
Normaal laat ie altijd wat van zich horen, maargoed ik ga er nou ook niet meer achteraan.
Dat moet hij maar doen!

Hmmz verliefd zijn doet toch meer pijn dan geluk!

Ik hoop wat van jullie te horen!
Liefs mij!