Geen dank, fijn dat je er iets aan hebt!

Lieve Elvira,

”Hoe kom je toch aan die wijsheid?” Geloof me als ik zeg dat mijn slechte en naieve keuzes in partners in een ver verleden ook met de nodige ellende en hartzeer zijn gekomen. Maar de meest pijnlijke ervaringen brengen je, als je jezelf door de pijn heenbijt, de grootste inzichten. Ik vind het zelf daarom altijd een 'spijtige verloren kans' wanneer ik mensen hoor zeggen “wilde dat ik hem/haar nooit had ontmoet, wenste dat ik alles kon vergeten”, omdat je juist in ellendige tijden je krachten en incasseringsvermogen leert ontdekken.

Daarnaast 'doe ik inderdaad iets in de psychologie', maar ben er bewust een beetje vaag over, omdat ik hier niet teveel aandacht op wil richten. Hoewel mijn schrijven en aanwezigheid op deze site zeer zeker een 'therapeutische benadering hebben', word ik vooralsnog toch allereerst gedreven door mijn persoonlijke ervaringen met relatie-thema's die op deze site aan bod komen

Terug naar jou.

Allereerst: geenzins wek je ook maar ergens de indruk dat je je in je wens om 'goed te doen' beter of superieur voelt in vergelijking met anderen. De indruk die je geeft is die van iemand met een zeer groot rechtvaardigheidsgevoel die buitengewoon bescheiden en integer is. “Vergeldt kwaad niet met kwaad” is een wonderschoon levensmotto die je van je moeder hebt meegekregen.

Ik wil wat vragen proberen te beantwoorden die je jezelf hardop stelt:

”Maar ergens moet het toch juist uit zelfvertrouwen komen dat ik nu boos ben en denk verdorie lul, dit verdien ik niet?”

Ja, in die zin, dat je slim en scherp genoeg bent om in te zien dat je zijn gedrag eigenlijk ook niet kan verkopen aan jezelf. Diep van binnen, waar je zelfvertrouwen en eigenwaarde met gebalde vuisten de gebeurtenissen aanzien, weet je heel zuiver dat je dit niet accepteert—en ook niet accepteren moet.
Waar ik voor jou op hoop, is dat je zelfvertrouwen zich ook naar buiten toe 'bekend gaat maken'. Dat je steeds beter in staat bent om duidelijk en helder te preciseren waarop jij in een relatie gelooft en meent recht te hebben en dit, zonder al te veel concessies ten nadele van jezelf, weet te vertalen in het stellen van duidelijke grenzen.

”De sms-jes en het liedje wat ik verstuurd heb waren overigens geen zielige sms-jes maar juist boze. Ik stuurde het nummer van Nicole Scherzinger - Don't Hold Your Breath.”

Of het in het tevergeefs contact zoeken nu gaat om lieve berichtjes, kwade berichtjes, berichtjes met een dubbele betekenis of hint of berichtjes die nogmaals onderstrepen dat je de deur voor hem op een kier houdt: feit is dat je de boodschap uitzend dat je je nog steeds met hem bezighoudt, dat hij nog steeds 'worthy of your time' is.

Het maakt niet eens uit of dit negatief of positief is. In specifiek jouw situatie vraag ik me af of je je ex werkelijk de voldoening gunt dat hij nog steeds je gedachten bepaalt. Zeker gezien het feit dat hij nauwelijks schuld of berouw lijkt te voelen en op geen enkele manier ook maar enige nederigheid toont omtrent de vernedering en het verraad naar jou toe. Zoals je 'gewoon' de rug toekeren wanneer hem dat het beste uitkomt.

"Ik snap het gewoon niet dat iemand 1 heel jaar achter je aan kan lopen terwijl jij hem steeds af wijst en als je hem dan eenmaal hebt dat hij laks word. Dan hoor je toch juist je best te doen als je wilt dat de relatie blijvend is."

Wat als HIJ helemaal niet bezig was met een blijvende langetermijn-relatie? Zou je ook iets met hem begonnen zijn als hij hardop had uitgesproken: “Luister, lieve Elvira, ik vind je nu leuk, maar morgen misschien niet meer. En hoe ik over een paar maanden over je denk, pff, ik raak snel verveeld, dus ik ben helemaal niet bezig met een samenzijn met jou over 3 maanden”.

Dit, gecombineerd met de bijzonder twijfelachtige indruk die je allereerst van hem had, was je nog steeds iets met hem begonnen?

Geloof me dat je er vanuit mag gaan dat je ex-vriend zich er heel bewust van is geweest dat hij je, als hij zich op die manier over zijn eigen grilligheid had uitgesproken, nooit voor zich had kunnen winnen. Maar als je terugkijkt op het begin, bijvoorbeeld tijdens jullie inmiddels aardige intieme omgang, de avances die hij maakte bij de blonde buurvrouw om haar vervolgens, toen zij geen interesse in hem bleek te hebben, naar jou toe als een 'bitch' afschilderde (je zieltje winnen)—wat lees je daarin? Iemand die echt alleen voor jou gaat, geduldig en integer afwacht en tijd neemt om te zien waar het met jullie samenzijn naartoe gaat? Of iemand die al een ander lijntje aan het uitgooien is, 'just in case'?

Echt, probeer, als je kan, deze acties beter te lezen...

Hoewel jouw verlangen naar een relatie die blijvend is, menselijk, gezond en realistisch is, vermoed ik dat je je blindstaart op je eigen motieven en behoeftes die je op je ex projecteert. Jij zou nooit een jaar lang werk van iemand maken, als je er niet tot in je tenen van overtuigd zou zijn dat je het relationeel oprecht meent en bereid bent om er emotioneel in te investeren. Dus, zou je ook niet vervallen in de laksheid die je bij je ex-vriend hebt zien verschijnen toen het voor hem duidelijk was dat hij je 'had'. Daarom verwart het je zo, denk ik.

Maar je hebt niet te maken met iemand die dezelfde gezonde en oprechte opvattingen koestert over hoe je de kwaliteit van een relatie waarborgt en het algehele samenzijn vormgeeft. Misschien heeft hij je dit willen laten geloven en is dit het hete hangijzer waar je je aan blijft branden. Je gelooft wellicht nog steeds liever eerder de mooie woorden en beloftes, dan de kille werkelijkheid van zijn acties echt diep tot je door te laten dringen.

"Hij heeft ook 3 vakanties geboekt voor ons. Doen mannen die niet van je houden dat?"

Allereerst: materiele beloningen en giften moet je niet verwarren met bewijs van liefde. Dat iemand je veel kado doet, presentjes geeft, geld aan je besteedt, compenseert op geen enkele manier een gedrag dat iets heel anders 'zegt'. Die twee moet je echt gescheiden blijven zien. Soms worden geld en kadootjes zelfs ingezet om een schuldgevoel af te kopen of een eventueel sudderend wantrouwen of groeiend scepticisme te sussen.

Daarbij, hier kan ook een 'moment-opname' in het spel zijn. Ik speculeer dat je ex-vriend mogelijk een korte-termijn planner is: wat vandaag een fantastisch, romantisch en fijn plan lijkt—kan morgen veranderd zijn in iets waar met tegenzin aan gedacht wordt. Plannen maken met zo iemand is gruwelijk frustrerend, omdat je er nooit helemaal op kan vertrouwen dat er ook zal gebeuren wat beloofd of gepland is.

Dus: om het plannen van 3 vakanties te zien als een (of het) onomstotelijk bewijs van zijn liefde voor jou, vormt wellicht een van de vele obstakels die het loslaten bemoeilijken. Dit zijn middelen die ervoor zorgen dat je wordt afgeleid van de man die hij in alle 'naaktheid' in de kern is.

"Hij zegt zich goed te kunnen verplaatsen in mij, maar daar merk ik weinig van. Ik denk dat hij 2 kanten heeft. 1 die echt van me houd en zijn best doet en 1 die het allemaal niks kan schelen of probeer ik nu weer een excuus te verzinnen?"

Vertel jezelf eens eerlijk: als jij echt van iemand houdt, kan je dan zo ineens veranderen in iemand 'die het ineens niks meer kan schelen'? Oprechte liefde, is dat echt zo veranderlijk, denk je?

Laten we stellen, voor het gemak, dat hij écht van je houdt. Maar dat zijn probleem 'gewoon' is dat hij het, door allerlei factoren, heel onhandig, met weerstand en slecht weet te tonen. Mijn vraag is: ben je bereid te investeren in, en je leven te delen met een partner waarbij 'liefde' altijd gepaard zal gaan met stress & strijd, emotionele eenzaamheid en de constante worsteling met de chronische afwijkingen tussen wat hij zegt en wat hij doet? Is dit is wat je voor jezelf wenst en voor ogen hebt?

Zou het kunnen zijn dat zijn manier van 'liefhebben', jou in de kern jammerlijk genoeg teveel en tevaak teleurstelt, afwijst, negeert en verwaarloost? Dan kan hij je nog steeds 'liefhebben', maar is de wijze waarop en vorm waarmee hij dit toont wel 'genoeg' voor je?

Dit zijn de vragen die je je moet stellen, denk ik. Niet of hij 'wel of niet' van je houdt, maar of zijn manier van 'liefhebben' strookt en aansluit op die van jou.

Wat mij in zijn mail opvalt (maar dit zijn vooralsnog uiteraard alleen maar mijn speculaties), is dat hij erg voorzichtig en behoudend omspringt met wat hij 'toegeeft' en wat hij bereid is te erkennen omtrent jouw gevoel (”...en snap ook enigsinds dat je woest bent.”--hij snapt de woede 'enigszins'?).

Je ex-vriend weet, ondanks zijn diepgewortelde issues, écht wel het fundamentele verschil tussen goed of slecht, respect en disrespect. Denk maar aan alle keren dat jij een gedrag vertoonde of iets zei en hoe snel hij de kennis tussen wat 'goed' of 'slecht' is in de praktijk bracht.

De indruk die ik krijg, is dat hij heel geraffineerd bezig is om, waar hij nog kan, 'zijn gezicht te redden'. In zijn mail naar jou, probeert hij een mindere klootzak te zijn, door 'enigszins' toe te geven dat hij een klootzak is. Begrijp je wat ik bedoel? Hij begrijpt 'enigszins' je woede, zegt dat het hem raakt en dat hij zich goed kan verplaatsen in jou.

Maar hij beseft ook wel, dat hij niet teveel moet toegeven of uitweiden dat hij een klootzak is, want dan speelt hij al zijn kaarten uit. Dus geeft hij net genoeg toe en laat met zijn schijnbare 'eerlijkheid & begrip' net genoeg ruimte over voor je sympathie ("Whatever jij ook ooit over mij zal zeggen, weet dat ik hetzelfde over je zal blijven denken, en naar de buitenwereld toe geen negatief verhaal zal afsteken.”--je hebt zelf gelezen hoe hij naar de buitenwereld toe, zijn online-vrienden, over je praat. En dit was tijdens jullie relatie. Laat je hier dus niet inpalmen door zijn zogenaamde integriteit nu jullie niet meer bij elkaar zijn).

Je zegt je af te vragen waarom hij zo makkelijk het hazepad koos en jou, zonder weerstand of gevecht, de relatie liet beeindigen. Dat hij wel erg gewillig zijn spullen wilde ophalen om daarna geen enkel teken van leven meer te geven.

Ik vrees dat veel te maken kan hebben met het feit dat je hem 'ontmaskerd' hebt. Niet langer kan hij voldoen aan het beeld dat er van hem bestond en zich hier ook naar gedragen. Hij heeft je belazerd, belogen en verraden en het ligt nu allemaal open op de tafel.

Wat kan hij doen? Ja, hij kan er alles op zetten om je weer voor je te winnen. Maar dit impliceert dat hij zich emotioneel moet openstellen en zich een flinke periode moet blijven verantwoorden voor de gevolgen van zijn gedrag. Niet hij, maar jij zal het centrum worden van de aandacht: hij heeft veel goed te maken, niet jij. Hij zal de confrontaties moeten aangaan met zijn daden en geleden schade en wat dit gevoelsmatig met jou heeft gedaan.

Ik denk dat het vooruitzicht van bovenstaande schets bij hem in neon-letters “veel shit & gezeik” schrijft. Als hij je al liefheeft, dan zijn de geleverde bewijzen voor de manier waarop hij dit toont (of beter, slecht kan tonen), een sombere indicatie dat hij er hoogstwaarschijnlijk niet voor uitgerust is. Als hij er al niet toe in staat was zonder de gebeurtenissen die de huidige breuk tussen jullie heeft veroorzaakt, wat geeft jou de garantie dat hij nu wel ineens in staat zijn om je de basis-elementen van liefde, toewijding, aandacht, vertrouwen en respect te schenken? Zijn woorden betekenen niets, dat weet je inmiddels. Zijn het dus zijn daden die voor hem moeten spreken. Spijtig genoeg is het negeren ook een daad—en spreekt de stilte ook.

Een partner die weinig tot geen respect voor je toont, devalueert je en zal je systematisch van je eer en waardigheid bestelen. De pijnlijke conclusie is echter dat je het zelf bent, die van jezelf steelt.

Laat niet van je stelen, lieve Elvira. Zo is een samenzijn niet bedoeld.

Goed advies, Chelle! Inderdaad, dat boek duikt steeds op. Gelukkig ook wel negatief. Je hebt het duidelijk onderbouwd. Fijn dat je weer terug bent hier! Dat maakt het weer lezen hier, wat ik af en toe toch niet kan laten (na jaren) wel weer aantrekkelijk. (Wordt het weer Chelle's hoekje?).
Sterkte allen,
Krulie