Mijn ex heeft het met mij uitgemaakt. En dat doet pijn, mega veel pijn. Ik was bezig afstand van hem te nemen, maar vervolgens gingen mijn emoties met me aan de loop. Dit door de vermissing van mijn kat Puck (die is nog niet terug trouwens, heb echt alles afgezocht en gedaan). Mijn ex is dan toch degene die nu nog het dichtste bij me staat. En dan komen er ook andere emoties, over onze break, over hoe plotseling en snel dat allemaal ging, over die ex van hem. Ik snapte het allemaal niet meer. Ik wist wel inmiddels dat hij heel erg diep zit, echt onbeschrijfelijk diep. Je kent de uitspraak wel dat alles wat je aanraakt in goud verandert, nou bij hem is dat precies andersom. Een intelligente man, veelbelovend, die zowel lichamelijk als geestelijk en financieel er doorheen zit.

Ik had hem toch gevraagd om nog 1 keer een gesprek met me aan te gaan. Toen we tot uitmaken kwamen (wat wel door hem kwam omdat hij niet meer kon) ging het veel over andere zaken.
Vanavond was het dan zover. Ik had hem gevraagd over een aantal dingen na te denken, en dat had vooral met die ex te maken.
Hij heeft me vanavond veel duidelijk kunnen maken. Heeft de afgelopen tijd de dingen niet goed verwoord, ook omdat hij het zelf niet wist. Nu wel, en hij heeft oprecht zijn excuses aangeboden.
Zijn ex was oprecht geen bedreiging, maar wel doordat hij in de war is, leek alles raar te gaan. Maar hij heeft zijn excuses aangeboden dat ik daar pijn van had, daar ongelukkig van werd.
En hij meende dat. Daarom wilde ik ook een persoonlijk gesprek, hem in de ogen kunnen kijken.

Hij heeft pijn om afstand van mij te doen, heel veel. Maar hij kan niet meer is, is op en aan het overleven. Hij wil dat ik gelukkig ben en het deed hem pijn te zien hoeveel moeite ik deed, maar dat hij niet meer kon genieten.

Bizar....mijn ex is er erger aan toe dan ik. Helaas heb ik momenteel wel heel veel met afscheid te maken. Van mijn ex, zijn dochter en nu Puck de poes. Haar broertje is een half jaar geleden al onverwachts overleden.
En mijn vader, die heeft Alzheimer, dat is toch ook een stukje afscheid nemen.

Ik heb besloten niet intensief contact met mijn ex te houden, niet in de zin van terugwillen, niet in de zin van hem helpen. Maar ik wil het niet verbreken. Ik gun hem alle alle goeds. Ik wil hem daar af en toe op een hele kleine manier in ondersteunen. Want al weet ik dat hij een vriend wel heeft verteld hoe moeilijk hij zit, doordat ik tot voor kort een relatie met hem had, weet ik op sommige fronten meer.

Verder laat ik hem los. Ik had al geen hoop meer op goedkomen, en vanavond heb ik me heel erg gerealiseerd dat dat er ook niet toe doet.
Wij moeten elkaar loslaten, omdat we van elkaar houden. Hij moet zijn ellende oprapen, en ik moet niet mee worden gezogen in zijn ellende. Nogmaals, ik wilde hem daar wel in steunen, maar het is zijn keuze dat hij nu te diep zit.
Als je van iemand houdt, moet je soms ook loslaten.

Liefs, Panic