Ik ben 22 en net nieuw op de site en het voelt raar om zomaar alles op te schrijven wat ik voel, maarja... waarom niet. Slechter zal ik me er in ieder geval niet door kunnen gaan voelen.
Na meer dan 3 jaar een relatie gehad te hebben is ze bij me weg gegaan en dat was 8 weken geleden... Het was echt een mooie relatie en ik mis haar echt echt echt heel erg...

Ik heb een relatie gehad van meer dan 3 jaar en op een ochtend zei ze ineens dat ze het gevoel niet meer had..
Het ging al een tijdje niet zo goed, dat wist ik wel.
De passie was een beetje weg en we gingen bijna niet meer met elkaar naar bed.. we hadden best veel ruzies de laatste tijd, vaak door mij ook en het was een beetje een sleur geworden.. We gingen ook niet samen stappen maar apart.
Maar ik wist wel dat het niet goed ging, maar de gedachte dat ze ooit bij me weg zou gaan kwam niet eens in me op!
Want ze hoorde gewoon bij mij en het was alleen tijdelijk een wat mindere tijd...
En ik dacht het komt wel weer goed, want we zouden samen lekker op vakantie gaan en ik had bloemen voor haar gehaald want ik wou de romantiek weer terugbrengen en dat allemaal weer oppakken..
Ze reageerde al niet zoals ze normaal had gereageerd als ik haar bloemen gaf, want normaal zou ze helemaal rond mijn nek hangen maar dat deed ze niet...
En ik dacht er toen niet zo bij na...
Nog diezelfde week heeft ze onze relatie beeindigt omdat ze het gevoel niet meer had en onze relatie steeds meer op een vriendschap ging lijken, en gewoon alles bij elkaar.. meer als 3 jaar samen, ik hou hardstikke veel van haar ,ik zag echt een toekomst met haar en op 1 ochtendje zonder dat ik het zag aankomen was ze ineens weg!
Nou ik ben echt compleet ingestort! En ik heb 2 weken lang op de bank gelegen zonder dat ik wat kon doen.. Ik kon niet eten, ik kon niet slapen en ik was heel de tijd misselijk.. Ik heb haar de eerste week wel elke dag brieven geschreven waarin ik sorry zei voor alle dingen die ik kon bedenken die ik verkeerd had gedaan en dat ik van haar hou..
Maar ik kreeg geen reactie en ik heb haar nog wel een aantal keer aan de telefoon gehad die eerste 2 weken en ze zij gewoon steeds dat het echt niet meer goed ging komen.. Maar ze deed toen nog wel aardig tegen me. Ze wou wel graag rust want door al mijn brieven en dat bellen kon ze ook niet alles goed verwerken en het moest echt gewoon uit zijn en zij had ook haar tijd nodig.
Dat begreep ik wel dus we hebben toen 5 weken geen contact gehad.
Daarna hebben we nog eens afgesproken om te praten, maar ze deed echt compleet anders tegen me. Ze praatte tegen me alsof ik niks meer voor haar was en ze deed ook helemaal niet zo aardig tegen me maar bot en heel gevoelloos. alsof ik niks meer voor haar ben... dat kan toch niet na meer dan 3 jaar??? Alles ging ook heel snel en we hebben voor mijn gevoel ook niet echt alles uitgepraat..
maarja ze was best snel weer weg en ze zei dat pas 10 min. voordat ze weg ging. Ze wou nog voor ondergoed kijken in de winkel en daar wou ze me niet bij hebben, en daarna moest ze de trein hebben omdat ze nog moest gaan werken..
Dusja om nou te zeggen dat ze echt tijd voor me vrij had gemaakt.. NEE...
Het was ook net of ze kwaad op me was ofzo.. en ze zei ook met een lachend gezicht tegen me dat ze me helemaal niet gemist heeft die 5 weken...
Ik heb haar daarna nog een stuk of 6 e-mails gestuurd.. (van die emotionele)
En nog een smsje dat ik graag nog een keer met haar wil praten omdat het me nog steeds niet helemaal duidelijk is waarom ze nou bij me weg is en wat er in haar hoofd heeft gespeelt.. En ik wil natuurlijk ook weten of ze kwaad op me is, want ik heb wel wat dingen verkeerd gedaan maar ik heb nooit iets super ergs gedaan zoals vreemdgaan of haar slaan of weet ik veel wat! En ik ben los van de rusies enzo altijd heel lief voor haar geweest en ik hou superveel van haar..
Maar toen kreeg ik echt een bot sms'je terug dat ik haar met rust moest laten en dat ze gewoon geen gevoelens meer voor me had en dat ik dat maar moest accepteren!
Ik heb ook wel wat e-mails gestuurd enzo en aan het begin veel brieven, maar het is niet zo dat ik haar heel de tijd bel of haar opzoek want dat doe ik juist allemaal niet...
Maar ze stuurde wel een e-mail dat ze strondziek wordt van al mijn e-mails en dat ik haar met rust moet laten!

En het is denk ik wel normaal dat je iemand probeert terug te krijgen.. vooral als je het niet zag aankomen en ze zo plots weg is..
Iets meer begrip van haar kant tegenover mij had ik fijn gevonden en ik snap ook niet dat ze zo kwaad tegen me doet, waarom moet ze zo raar tegen me doen nu het uit is??
Ik laat haar nu maar met rust, maar ik wil haar nog wel bellen om even te praten..
Ik wil zoiezo niet bij haar weg, maar al helemaal niet op deze manier ik wil gewoon vrienden blijven en met een goed gevoel uit elkaar gaan en niet met het idee rondlopen dat ze kwaad op me is... Maar dat ze toch op me terug kijkt als een hele lieve jongen die altijd veel van haar gehouden heeft.. en dat ze onze relatie ook ziet als een hele mooie tijd....
Ik wou dat ze gewoon met me gepraat had en gewoon gezegd had: nou sorry maar ik heb echt geen gevoelens meer voor je en dat komt: daar... daar.. daardoor... We gewoon nog even leuk gepraat hadden..
in plaats daarvan was ze heel bot en zei ze dingen zoals ik heb je helemaal niet gemist, en dat het niet meer goed kan komen, ook niet over 10 jaar.....
Ja wat moet ik daar nou mee?? waarom is ze zo boos??
En ondertussen komt er nog bij.. het is nu zo'n 8 weken uit, en ik ga nog steeds helemaal kapot! Ze is (al kun je je het niet voorstellen als je dit zo leest) een hele lieve meid.. echt heel lief altijd en ik ben echt hardstikke verliefd op haar en ik hou superveel van haar..
En we hebben echt los van de laatste 4-5 maanden (toen ging het steeds slechter, ook nog veel leuke momenten maar...) echt een super mooie relatie gehad!
En ik zou echt voor altijd bij haar willen blijven..
Maar ze is gewoon weg.. En ik weet echt niet hoe ik hier mee om moet gaan... Ik sta elke morgen op met het gevoel dat ik een kogel door mijn hoofd wil jagen! Ik zal het nooit doen, maar dat gevoel heb ik wel zeg maar... Je wilt niet dood maar je wilt ook niet leven zonder haar...
Ik kan aan niets anders denken dan aan haar en ik heb echt een leeg gevoel vanbinnen.. Er mist gewoon een deel van me en ik wil haar terug! Maar die kans is zooo klein...
Niks interesseerd me meer, en ik moet volgende week gaan beginnen met een nieuwe opleiding en dan ga ik op kamers maar dat zie ik ook allemaal niet zitten.. Ik weet niet of ik me wel zal kunnen concentreren op school.. ik heb geen zin om nieuwe mensen te leren kennen..
Ik wil maar 1 ding en dat is bij haar zijn.... en ik wil echt niet leven zonder haar, al weet ik dat het zeer waarschijnlijk wel moet...
Ik weet echt niet hoe ik hier allemaal mee om moet gaan....
Ik wil haar terug! Dit gevoel gaat echt niet weg! dat weet ik nu al.. ik kan hoogstens misschien leren omgaan met zonder haar leven maar ik ga haar altijd blijven missen want ik hou van haar...

bobbob