Het is een roerige periode geweest de afgelopen weken. Ik heb bijna dagelijks verhalen gelezen, maar kon me niet verwoorden om te reageren Ik maak elk stadia zo vaak per dag mee dat ik er soms ziek van wordt.
Uiteindelijk begon ik wat meer rust te krijgen en kreeg ik het idee dat het misschien maar beter is zo, zonder elkaar.
Jeetje wat was ik verliefd zeg. Maar toen kwam het. Ineens uit het niets ( We hadden al lange tijd n.c.) een bericht van een bekende, dat ik maar het een en ander moest weten. Nu ga ik niet snel van verhalen uit, maar dit was een van zijn beste vrienden, waarvan ik nooit had gedacht dat dit zou gebeuren. Nog steeds neem ik alles met een korreltje zout, maar de details waren pikant.
Vervolgens krijg ik contact van hem. En hoe. Je zou denken dat na zoveel weken de strijdbijl niet omhoog gehaald zal worden, maar helaas niets bleek minder waar.
Hij ging bijna letterlijk tegen me tekeer, niet face 2 face gelukkig. Het had allemaal aan mij gelegen, was niet te veranderen het lag nu eenmaal in mijn aard volgens hem. Er viel niet met mijn nukken te leven. Al heb ik geen idee waarom hij allerlei verschrikkelijke dingen over mij zegt. Ik heb het juist veel beter voor elkaar dan hem. Geen financiele moeilijkheden, leuk huisje, psychisch in orde, geen heftig verleden, gezond. Ik vraag me zo af waarom hij me nu opeens zo in de grond moet trappen. Hij zegt dat hij er blij om is dat alles klaar is en hij verder ook geen boosheid kent. Zijn er wellicht meer mensen die zo in de grond worden getrapt door een ex. En wat kan ik hier mee?