Ik heb ongeveer drie jaar lang een relatie gehad. In het begin van de relatie was het allemaal erg leuk, het 'roze bril' idee. Daarna, na ongeveer een jaar, ging de relatie met ups en downs. We hadden vaak ruzie om de kleinste dingen. Toch waren er ook een heleboel leuke dingen die je dan toch ook waardeerd en die de minder leuke dingen doen vergeten. Toch ging het uiteindelijk mis. Dit had ook niet verkomen kunnen worden want hij vond een heleboel dingen belangrijker dat mij. Om even een voorbeeld te geven: toen ik ging afstuderen had ik mijn eindgesprek over mijn scriptie waarin je cijfers werden bepaald. Een heel belangrijk gesprek, zowel voor de afronding van mijn studie als voor mij. Dit gesprek stond al enkele weken gepland en mijn ex wist ervan. Toch vond hij het belangrijker om op die dag gewoon naar school te gaan in plaats van naar het gesprek te komen om mij te steunen, en het was niet dat hij iets heel belangrijks zou missen op school. Dat heeft mij erg gekwetst. Hij kon namelijk niet begrijpen dat dat zo belangrijk was voor mij.

Na 3 jaar hebben we samen besloten uit elkaar te gaan. Er zat gewoon niet meer in. We zijn uit elkaar gegroeit. Toch kwam het hard aan toen het uit ging en ik heb me een tijdje flink verrot gevoeld. Gelukkig had ik een heleboel goede vriendinnen die me gesteund hebben in die periode (en daar ben ik ze nog steeds erg dankbaar voor). In tussen is het 4 maand uit en ik ben gelukkiger zonder hem. Ik merk nu dat we eigenlijk veel te lang door zijn gegaan met de relatie terwijl het eigenlijk toch al niet meer lekker liep. maarja, je gooit niet even 3 jaar weg.

Ik heb sinds een tijdje een nieuwe vriend en ik ben heel gelukkig met hem.

Wat ik hiermee probeer te zeggen is dat het k*t is als je relatie uit is, maar dat je er wel weer boven op komt. Voor mij heeft het heel erg geholpen om de gezelligheid op te zoeken en het alleen zijn te vermeiden. Zo kun je er minder over gaan piekeren. En probeer door te gaan met je leven ookal is het moeilijk.