Ja, zo zeg ik altijd tegen mezelf....aan alles komt een end.... en dat kwam het ook zo'n 3.5 maand geleden.....een hele tijd is er al voorbij en niet veel veranderd. Hij en ik zien elkaar nog bijna elke dag op school, we studeren beide voor dezelfde richting af en we doen nog vaak leuke dingen samen. Zondag zijn we zelfs samen weze toeren op zijn motor. Weet je hoe moeilijk dat is!!!! bij hem zijn en hij is niet meer "van jou"??!!! Het is nog steeds een schatje en we zijn nog steeds speciaal voor elkaar, maar dat maakt het voor mij niet makkelijker. Hij heeft zijn leventje al een heel stuk op orde....dat van mij ligt nog goed overhoop!!!! God, wat mis ik hem!!! Vandaag toen ik aan mijn scriptie wilde gaan werken, was ie ook op msn. Ik schrok, klinkt raar maar ik schrok echt! Dus ik zei hem gedag.....we praten kort wat en toen ieder weer aan zijn werk....het was zo raar ik was ver weg en toch leek het alof ie heel dicht bij me was.....ik miste hem zo erg....plotseling......en ik stuurde hem wat en toen ging het dus mis.....ik was hardstikke overstuur..... verweet hem vanalles, terwijl hij zo lief voor me is.....het doet pijn, maar je voelt je zo machteloos, zo radeloos, af en toe..... spijt heb je dan natuurlijk....en toen zei ie ook nog dat ie vanmiddag eigenlijk naar mij had willen komen....domme trut denk je dan waarom verpest ik het nou weer voor mezelf?????Telkens doe ik het weer... ik weet het is uit....maar verdomme ik hou nog zo veel van hem.....en hij blijkbaar niet meer van mij, al houd hij wel nog van me, zegt ie.......Hij was niet boos op me... maar vandaag wilde hij dus niets meer afspreken..... kut...ik voelde me echt schuldig, ellendig,noem maar op.......
Ik belde met een vriend...om maar even mijn zinnen te verzetten en tot rust te komen. Ook hij zei tegen me...laat hem los...je maakt jezelf kapot...telkens als je bij hem bent en hij zegt of doet niet wat je hoopt dat ie zegt of doet...doe je jezelf pijn...en das waar.....hij geeft je toch niet wat je hoopt....je moet afstand nemen......en weetje mensen...dat is moeilijk.....

dus ik heb hem opgebeld en hem gezegd dat ik even geen contact meer met hem wil....dat word heel moeilijk want door de week zie ik hem praktisch dagelijks.....loop hem de hele dag tegen het lijf....ik moest echt huilen....ik zei dat ik altijd van hem zou blijven houden en dat mijn deur altijd voor hem open zou blijven staan.......ik eindigde met: dag schatje van me, dag......
en dat was het.....hoe onwerkelijk.....ik kan het niet bevatten, het voelt nu pas alsof ie echt helemaal weg is......
Hoe nou verder????? ik weet het niet....echt niet...we zullen wel zien....aan alles komt een end, dus............