Online gebruikers
- JosephUnlal
Ik had echt nood om mijn emoties te lossen zonder mijn vrienden te moeten lastig vallen en de troostende woorden te horen "Kom op, ander en beter!" "Geloof me, binnen een paar maanden ben je hem helemaal vergeten."
Ik tel de dagen dat ik nog geen hopeloos, kwaad of zielig bericht naar hem heb gestuurd. Vandaag: 9 dagen. Nieuw record? Ik denk het wel. Hij heeft al op verschillende manier gereageerd. Hysterisch, kwaad, lief en huilend. Ik kan het hem niet kwalijk nemen. Ik vind van mezelf dat ik heel irritant bent. Maar ik kan het precies niet laten. Er zitten zoveel emoties in me, het is zo hard om me op iets te concentreren.
Ik ken hem al 4 jaar. Van mijn 16 jaar, en sindsdien zit hij voor eeuwig in men hart. Toen ik 16 was zijn we 8 maanden samen geweest en heeft toen hij me gedumpt. Ik was er kapot van maar heb toch terug snel de draad kunnen oppikken. Hij was heel lief toen voor me. Hij zorgde voor champagne op een dekentje in een park met muziek, zorgde altijd dat ik goed thuis kwam... Hij was toen populair maar als hij toen aandacht kreeg van meisjes was het altijd meer op een broederlijke manier. Als er vriendinnen van hem kwamen dag zeggen kreeg ik altijd de indruk dat ze heel blij waren dat die toffe gast een meisje had gevonden.
We zijn terug samen gekomen toen ik 18 was. Maar in de tussentijd zijn we altijd contact blijven houden, een paar keer zelfs bijna terug samen gekomen. Maar ik hield toen de boot af. De twee jaar dat ik nu achter de rug heb is hartverscheurend. Ik heb een heel ander beeld gekregen van men "jeugdliefje". De toffe gast die alle meisjes gewoon leuk vonden is nu een arrogante kerel geworden die veel vrouwelijke aandacht krijgt.
De reden dat hij me gedumpt heeft is omdat ik hem verstikte en te weinig aandacht gaf. Ja ik was jaloers en ik had zo mijn redenen. Na een jaar had hij me bedrogen. Hij studeerde drama in Brussel en had daar met een ander naar bed geweest op zijn kot. Zij kwam binnen toen hij al in zen bed lag en hij was zo dronken dat hij het maar liet gebeuren. Een lame excuus. Een excuus dat ik nooit geloofd heb. Ik heb hem vaak gesmeekt naar een echte reden. Ik vond het verschrikkelijk dat een beetje alcohol hem al over de streep trok om vreemd te gaan. Na dat hij me gedumpt had heeft hij in een bericht gezet dat hij "kwaad en misnoegd was" en me daarom bedrogen had. Waarom was hij kwaad en misnoegd? Wel ik zat er toen helemaal onder door. Mijn gezondheid zorgde er voor dat school niet goed ging en ik had geen zelfvertrouwen. Ik kon niemand rond mij verdragen. Omdat ik er zo onder door zat en omdat hij veel berouw toonde nam ik hem terug.
9 dagen is het nu en ik hou het bijna niet meer. Ik mis hem zo erg. Het is echt belachelijk hoe ik over zaken nu anders denk. Niets lijk nog zin te hebben en ik begin aan alles te twijfelen. Ik heb examens nu maar kan me gewoon niet concentreren. Ik probeerde me zo sterk te houden na dat hij me gedumpt had. 25 februari heeft hij me gedumpt aan telefoon. Eigenlijk kon ik het toen nog redelijk relativeren. Ik dacht dat het allemaal wel nog ging lukken. Twee dagen daarna : 4 gemiste oproepen. Ik belde, ik dacht dat er eerst iets gebeurd was. Ik: "Hallo, wat is er?" Hij: "Ik mis je". Die woorden deden zo deugd. Hij miste me nu al? Ik zei dat het geen goed idee was om her te beginnen dat we het moesten laten rusten en dat hij nu zen eigen weg in moest gaan. Ik meende wat ik zei, maar het was wel met de gedachte dat hij ooit terug zou komen. We hadden daarna eigenlijk nog vrij veel contact. Die week was hij naar een feestje geweest en toen stuurde hij zelfs nog een video met hoe vuil het daar niet was.
Dat contact begon te verminderen. Ik verstond niet meteen waarom. Tot dat zijn vriend zei dat hij al naar bed was geweest met een meisje waarmee hij toen goed overeen kwam. Ik was furieus! Ik wist dat er iets tussen die twee bezig was. Nu zijn ze al een paar maand samen en ik snap het echt niet. Ze is alles wat hij haatte. Ik hoor het hem nog zeggen: "Ik haat van die meisjes die fotoshoots doen met overgeposeerd poses." Wel guess what? Hij is nu samen met zo iemand.
Ik weet dat 99% van de mensen hier hem een eikel zullen vinden. Maar ik krijg hem gewoon niet uit men hoofd. Ik zie nog altijd de jongen voor me dat ik leren kennen heb toen ik 16 was.
Flawless schreef: De reden
De reden dat hij me gedumpt heeft is omdat ik hem verstikte en te weinig aandacht gaf.
Wat een interessante zin. Volgens mij kun je het eigenlijk nooit goed doen. De jongen die je leerde kennen toe je 16 was is er niet meer. Die komt ook niet meer terug.
Daarnaast zal hij de eerste niet zijn dat hij juist met een meisje neemt waarvan hij altijd zei dat hij dat soort meisjes haatte. Haat en liefde liggen dicht bij elkaar, ook andersom.
Het zal niet makkelijk voor je zijn, maar probeer hem los te laten. Te accepteren dat hij niet meer die jongen is die je kende. Hij heeft je al eens bedrogen, geef hem niet de kans dat nogmaals te doen.. Ik hoor niet bij die 99%. Hij is doorgegaan met leven en heeft niet willen wachten of het met jou nog iets had kunnen worden.
Verwijt jezelf niets. Je bent nu pas 9 dagen verder zonder dat je iets van je hebt laten horen. Iedere dag komt er een % bij dat je hem loslaat.
Sterkte en succes met je examens..
Die jongen van 16 bestaat
Die jongen van 16 bestaat niet meer. Je hebt je emoties verbonden aan iets wat al jaren verleden tijd is geworden. Zorg er nu voor dat het voltooid verleden wordt. Dat is een moeilijk proces, maar wel het beste wat je kunt doen. Hij heeft het omgedraaid ook al gedaan door onder andere al met andere meiden het bed te delen. Het is prijzenswaardig dat je zo verdrietig bent -dat geeft aan dat jouw liefde echt is en was-, maar je verdiend beter. Laat hem los en neem echt geen contact meer met hem op. Sterkte!
herken je gevoel
Ik ben nu zo'n 8 maanden verder sinds de breuk en ik heb het ook nog steeds erg moeilijk.
Iedere dag spoken de herinneringen door men hoofd en dan begin je er over na te denken wat het alleen maar erger maakt.Of er ooit een einde komt aan deze ellendige periode? ik weet het niet...
We lijken vast te zitten aan een verleden dat niet meer terugkomt.
Een onverwerkt trauma en dan kan je onmogelijk een nieuwe start nemen.
Soms denk ik dat ik rijp ben geworden voor de psychiatrie, hoe ik blijf ronddolen op dit eindeloos pad.Best zielig eigenlijk!
Het lijkt wel het einde van "mijn" wereld, alle andere pijn verbleekt erbij.
Alsof ik binnenin gestorven ben en nu moet rondlopen met een lichaam dat zijn ziel heeft verloren.
En ja je moet loslaten, het verwerken, doorgaan etc,...Alleen is het makkelijk gezegd dan gedaan, het geheugen en de gedachten schakel je niet zomaar uit.
Iemand anders leid nu het leven dat ooit van mij was, men plek is ingenomen -> pijnlijk!
Ik hou me sterk voor de buitenwereld, gelukkig zien ze niet hoe ik me echt voel.
Ik wens je veel sterkte lieve meid! Aan men antwoord zal je niet veel gehad hebben, het is maar dat je beseft dat je niet alleen bent met zoveel pijn!