Online gebruikers
- JosephUnlal
Ik wandel in gedachten verzonken
en trek mijn sporen in het zand.
Ik tuur naar de verte, de horizon
en geniet van de stilte op mij heen.
Ondanks de eenzaamheid hier,
voel ik mij toch niet zo alleen.....
Ik voel me gelukkig nu van binnen
Ik ken vrede, ik ken eindelijkde rust
Alle pijn die ik moest overwinnen,
ebt langzaam weg hier aan de kust.
Ik kan verder, verder met mijn leven.
Ik wandel mijn toekomst nu tegemoet.
Ik loop door, zonder om te kijken.....
Mijn verleden.....het ga je goed.
MOOI...
Erg mooi omschreven,als ik ook zo ver ben dan zal ik hier aan terug denken.....
echt prachtig
eerlijk door al die pijn.... worden we betere mensen
feit dat we zo gekwets zijn is ook door een gebrek aan liefde voor onszelf
gelukkig vinden we die uiteindelijke
jou gedicht is een mooie verwoordig hiervan... het geeft hoop het is ook waar
ook ik zal hieraan denken op het moment dat ik ook op dat punt bent.....
mooi mooi mooi
Precies zoals het na een tijdje voelt! Had het niet beter kunnen omschrijven, prachtig!
thx
dank je wel, buiten het feit dat ik nt aan de kust ben, klopt de rest van het verhaal wel,ik voel eindlijk weer rust in mijn hoofd, en in mijn leven en dat is mij meer waard dan die lapzwans ik kreeg het zelf ook ooit eens van iemand en had het bewaard, leve internet...........NOT...........af en toen dan
Mooi
Erg mooi beschreven !
shena
Als tegenhanger voor je prachtige gedicht,deze mooie song van Boudewijn de Groot,let vooral op de laatste zin!,
ptm
dank je ptm
mijn jeugdherinneringen.....mijn 2de jeugd dan ik ben nu zover dat ik aan één kant blij ben dat ik hem gekend heb, want ondanks alles was het een fijne tijd, langs de andere kant, duurde de pijn langer dan we iets hebben gehad, maja , alles heeft zijn reden he