Het is nu 2 maanden geleden dat ik mijn relatie heb uitgemaakt wegens leugens en kwaadpraterij van mijn ex naar zijn vrienden over mij.

Mijn laatste blog was op 15 augustus. Dat mijn ex na weken alleen maar ruzie ineens gezellig samen naar Texel in een hotel wilde. Ik heb gezegd dat het me geen goed idee leek en sindsdien heb ik niks meer van hem vernomen.

Hij heeft nog wel contact met mijn moeder, dus ik weet dat hij op dit moment (alweer) ziek is en wat problemen heeft op het werk. Of het waar is weet ik niet, het kan ook zijn dat hij wat zorg en aandacht zoekt bij mijn moeder gezien zijn verleden en de leugens van de laatste tijd.

Missen doe ik hem niet echt. Maar ik denk nog wel vaak aan hem. Als ik in mijn uppie een film aan het kijken ben stel ik me voor dat hij er weer zou zijn en dat hij ondertussen lekker aan het koken ging voor ons. Tja, goede momenten waren er ook wel. Maar ze werden overschaduwd door zijn bizarre gedrag.

Ik zit in rustig vaarwater. Soms vind ik het een beetje saai zo zonder hem. Binnenkort ga ik een cursus in de put, uit de put volgen, voor mensen die bij gebeurtenissen snel somber raken. Hopelijk is het een leuke groep mensen en leid dat me ook weer wat af.

Ik merk dat ik moeite heb met de boosheid. Hij heeft zoveel nare dingen gedaan en gezegd en hij heeft er nooit excuses voor aangeboden. Dat gaat hij waarschijnlijk nooit doen ook. Ik merk dat ik er s nachts vaak niet kan slapen, dat ik echt pissig ben op hem en de dingen die hij geflikt heeft. Dan denk ik, verdorie, ik deed alles voor je, waarom zag je dat niet en wilde je beter en mooier? Waarom kan je niet even sorry zeggen voor het feit dat je van me hebt gestolen?

Ugh.

Ik weet wel dat ik het los moet laten en zijn stuk bij hem moet laten. Maar tis wel eens lastig.